O fantastycznych i niezwykłych drzewach na Ziemi

W międzygalaktycznej podróży do Pandory, zaproponowanej przez autorów Avatara, mogliśmy zobaczyć niezwykłą roślinność pokrywającą terytorium odległej planety. Ale na Ziemi jest wiele niesamowitych roślin, które potrafią uchwycić wyobraźnię najbardziej doświadczonego podróżnika..

Jednym z najbardziej unikalnych drzew jest baobab.. Rośnie na obszarze pustynnym i może żyć przez setki, a nawet tysiące lat. Miejsce narodzin baobabów - Australia, Afryka i wyspa Madagaskar. Wyjątkowość tych drzew w fitnessie żyje długo bez wody. Roślina gromadzi życiodajną wilgoć w pniu, która może mieć do 12 metrów szerokości i ponad 30 metrów wysokości. Istnieją baobaby, które istniały na Ziemi od czasów rzymskich. W niektórych z nich ludzie nawet się osiedlają..

Na Wyspach Kanaryjskich rośnie obiekt geograficzny - Smocze Drzewo. Nazywa się to, ponieważ podczas cięcia kory wytwarza specjalną żywicę, którą miejscowi nazywają krwią smoka. Używają tego płynu do celów leczniczych. Sama roślina jest zbiorem akordowych pni, w których trudno jest wyizolować główną. Od góry jego szczyt jest otoczony gęstą zielenią. Naukowcom trudno jest określić wiek drzewa, według niektórych szacunków żyje on od ponad piętnastuset lat..

Jeden z największych organizmów na ziemi Uważa się, że drzewo sekwoi rośnie w tytułowym parku amerykańskim. Nadano mu imię „Generał Sherman”. Osiąga wysokość 85 metrów, a przybliżona waga przekracza 6 tysięcy ton. Według naukowców „General Sherman” ma prawie 3 tysiące lat. To naprawdę arcydzieło naszej natury..

Niesamowity widok otwiera podróżnikom w Utah: Osiki zajmują rozległe terytorium, zajmując powierzchnię stu akrów. Nazywają się Pando lub Shivering Giant. Wyjątkowość roślin polega na tym, że nie są one niezależnymi drzewami - są klonami jednej wspólnej rośliny, to znaczy systemu korzeniowego. Wiek wszystkich pni jest inny, ale pierwotna pierwotna roślina ma około 80 tysięcy lat.

Największe drzewo w średnicy można znaleźć w Meksyku, w pobliżu miasta Oaxaca. Jest to drzewo Thule należące do meksykańskich gatunków Taxiodium. Ma obwód sięgający 58 metrów, a wraz z wiekiem odpowiada naszej epoce (2 tysiące lat). Krytycy powiedzieli, że wyrosły razem trzy drzewa, ale przy pomocy inżynierii genetycznej i dokładnej analizy DNA okazało się, że jest to jedna roślina. Kiedyś w połowie lat 90. zaczęło zanikać: liście zwiędły, gałęzie umarły. „lekarz” określił przyczynę niedyspozycji: brak wody. Ten problem został szybko rozwiązany. Drzewo uratowane ku uciesze odwiedzających park.

Na jałowej pustyni w Bahrajnie, w najwyższym punkcie rośnie drzewo Życia. Korzenie żywią się wilgocią, spadając dziesiątki metrów w piasek. Jest duży, zielony i piękny. Piękno rośliny polega na tym, że jest całkowicie samotna, osiedlając się na środku pustkowia, stając się symbolem życia. Miejscowi wierzą, że wznosi się w miejsce raju niegdyś na ziemi.

Wollemia Tree - można powiedzieć, że w tym samym wieku co dinozaury. Wierzono, że rośliny już dawno zniknęły, jak ich rówieśnicy. Pozostałości Wollemii znaleziono jako skamieniałości sprzed 200 milionów lat. Okazało się jednak, że te wyjątkowe drzewa iglaste wciąż istnieją na ziemi. W 1994 r. Było ich 100. Aby zachować gatunek, stworzono nawet specjalny program do hodowli ogrodów botanicznych Wollemiyv.

Największym drzewem nerkowca jest Pirangi znajduje się w Natal w Brazylii. Został zasadzony w 1888 r. Przez miejscowego rybaka. Nie wziął pod uwagę, że roślina ma mutację: gałęzie, spadające na ziemię, zapuszczają korzenie i nadal rosną jako jedno wielkie drzewo. Dziś to pojedyncze drzewo przypomina cały las: zajmuje powierzchnię 8,5 tys. Metrów kwadratowych. metrów, przynosząc rocznie 80 tysięcy owoców.

Nie tak dawno temu na pustyni Sahara rosła samotna akacja. - Drzewo Tenere. Około 400 km nie było ani jednej roślinności: wszystkie drzewa niegdyś gwałtownego lasu pochłonęły surową pustynię. Kiedy samotna akacja zmarła z winy pijanego kierowcy, na jej miejscu wzniesiono pomnik ku czci drzewa (miał 30 lat).

Drzewo Banyan trudno pomylić z innymi roślinami.. Nazwa pochodzi od indyjskich kupców, którzy znajdowali się pod „pracą”. Cechą charakterystyczną figowca jest korzenie powietrzne, spadające z gałęzi na ziemię. Podając pod jednym z tych drzew Buddę przez 600 lat pne. er osiągnął oświecenie.