Dlaczego baleriny stoją na opuszkach palców?

Na przełomie XVIII i XIX wieku kultura Europy znalazła się pod naporem romantyzmu. Boginie, nimfy, duchy, syreny i inne upiorne postacie mocno osadzone w poezji i malarstwie. Ale jak ucieleśnić te bezcielesne stworzenia na scenie? Choreografowie postanowili skłonić publiczność do złudzenia, że ​​baleriny „unosiły się nad ziemią” i zmusili tancerzy do stania na koniuszkach palców. Ten styl tańca był również przydatny do wykonywania piruetów. Tancerze baletowi po raz pierwszy stanęli w zasięgu ręki w 1796 roku w Londynie podczas występu „Zephyr and Flora”. Pomagał im w tym system przewodów i bloków z drutu, które wspierały je w tańcu. W 1832 roku włoski Filippo Taloni wystawił balet La Sylphide w paryskiej operze, w której odmówił przyjęcia. Baleriny miały tylko baletowe mieszkania ze wzmocnioną podeszwą. Od tego czasu taniec „na pointe” stał się integralnym elementem baletu klasycznego..