Historia powstania trylogii Władca Pierścieni

J.R.R. Tolkien początkowo nie zamierzał napisać kontynuacji książki „Hobbit” (w rzeczywistości tak jest), więc po tym wyszły zupełnie inne prace. Były to opowieści o „Rowerand” i „Farmer Giles of Ham”.

Najgłębsze wrażenie na Tolkienie wywarła pierwsza wojna światowa i późniejsza industrializacja Anglii. Jego serce tęskniło za zrujnowaną, jego zdaniem, ojczyzną. Dlatego celem mistrza było odtworzenie angielskiej epopei.

Będąc filologiem z Oxfordu, dobrze zorientowanym w średniowiecznej mitologii Europy Północnej, Tolkien był czytany w tekstach staro skandynawskich, staroangielskich i średniowiecznych angielskich. To było źródło inspiracji do stworzenia „Władcy Pierścieni”.

Książka została wydana w 1937 r. I była nie tyle kontynuacją Hobbita, co kontynuacją niepublikowanego „Silmarillionu”. Pierwszy rozdział został napisany natychmiast, ale autor długo zastanawiał się nad przyczyną zniknięcia Bilba, a znaczenie pierścienia o jednej mocy nie było od razu widoczne. Początkowo planowano wysłać Bilba na następną podróż po nowe skarby, ale kiedy przypomniałem sobie o pierścieniu, postanowiono o nim napisać. Teraz stary hobbit nie nadaje się już do roli bohatera, był zbyt komiczny. Nie można wymyślić historii o jego synu, ponieważ w poprzedniej historii Bilbo był singlem. Wtedy Tolkien podjął decyzję o napisaniu o swoim siostrzeńcu Frodo Bagginsie, ponieważ najczęściej w starożytnych greckich legendach bratanek otrzymał magiczny artefakt.

Powieść została napisana powoli i starannie, a pierwszym czytelnikiem napisanych rozdziałów był syn pisarza, Krzysztof. Historia została ukończona w 1948 roku. Cały kolejny rok był jednak edycją tekstu..

Powieść została wydrukowana w latach 1954-1955, ze względu na długie tworzenie mapy Śródziemia. Ponadto książka została wydana w 6 częściach, ponieważ w okresie powojennym nastąpiły przerwy w druku. Później książki zostały połączone w pary. Z ostatnią książką utrudnienie, autor i wydawcy nie zgodzili się, jak to nazwać. Autor zaproponował nazwanie ostatniej części „Wojna o pierścień”, a wydawcy nadal nalegali na „Powrót króla”.

Książka otrzymała zasłużony sukces dopiero w latach 60., kiedy została wydana przez wydawcę Ballantine Books. Wkrótce „Władca Pierścieni” stał się prawdziwym fenomenem kulturowym. W naszym kraju książka ta po raz pierwszy pojawiła się w 1976 r. W tłumaczeniu A. A. Gruzberga, a najbardziej znanymi tłumaczami byli A. A. Kistyakovsky i V. S. Muravyov.