Kult brody i włosów w starożytności

Długie włosy i broda były szczególnie honorowe wśród Skandynawów. Skandynawski bóg Odyn nazywał się brodaty, Thor - rudobrody. Blond włosy były idealne w kulturze Wikingów, dlatego wielu skandynawskich mężczyzn wybielało włosy specjalnym mydłem..

Wierzący nie są daleko za swoimi bogami. Przypadki, w których wspomniana jest broda, po prostu nie są wliczane do sag. Jakie są pseudonimy: Torgeir Beard Po Belt, Bjorn Sinezuborodiy, Torolv Vshivaya Beard, Harald Golden Beard, Thorvald Curly Beard.

Saga Jomswitk opowiada, jak jeden z jigswitchów, skazany na egzekucję, prosi kogoś, by trzymał jego włosy, żeby topór ich nie dotknął i nie pluł krwią. A ludzie biorą to za pewnik.!

Ogolona głowa była więc znakiem całkowitego upadku i zubożenia, upokarzającego i haniebnego. Słowo „bez brody” było śmiertelną zniewagą i „brodą gnojową” dla Skandynawów w X-XI wieku. Takie słowa były okazją do krwawej waśni..