Kto czci boginię latryn

Różne narody oddają cześć różnym bogom, ale nigdy nie zgadnijcie, kim są chińskie kobiety w średniowieczu. Bogini nazywa się Ji-gu („Purple Maiden”), Kansan Nyan-Nyan („Lady of the Latrine”) [1], Ken-Sangu („Third Maid of the Pit”), San-Gu („Third Maid”), Qi-Gu („The Seventh Maid” lub „Maiden of the Qi Clan”).

Według legendy, pod koniec ósmego wieku, szef powiatu bardzo kochał swoją konkubinę Zu-gu, co spowodowało, że jego żona była tak zazdrosna, że ​​doprowadziła go do morderstwa. Kiedy Zi-gu, w przeddzień Święta Latarni (15-go pierwszego księżyca), zrobił słodkie kulki z nadzieniem („Yuan Xiao”) z lepkiego ryżu, dama przebiła ją mieczem i rzuciła zwłoki do garderoby (topór), okłamując męża, że ​​konkubina uciekła ze swoim kochankiem. Najwyższy biskup Huan-di brał udział w losie nieszczęsnego Zi-gu i, mając dar przewidywania przyszłości, wyznaczył ją na bóstwo latryn, ponieważ wszystkie inne wakaty były już zajęte.

W późnym średniowieczu (wieki XIV-XV) jedna z nazw Zi-gu - „Ken-Sangu”, w etymologii ludowej, najwyraźniej została błędnie zinterpretowana jako „Trzy dziewice z dołu”, zamiast pierwotnej „Trzeciej dziewicy z dołu”, co doprowadziło do powstania idei istnienia nie jednej, ale trzech dziewic: Yun-Xiao, Tsyun-Xiao i Bi-Xiao, a jeśli Zi-gu cierpiał bez poczucia winy, to nazwane trio wyróżniało się złymi czynami, używając Taoistycznej magii do zła; dlatego Najwyższy Władca Taishan Lao-jun (patrz taoistyczny panteon) przedwcześnie uciął im życie i uczynił z nich toalety.

Już w epoce pieśni (960-1279) bogini Zi-gu była bardzo popularna wśród szlachetnych pań i wśród kobiet cesarskiego haremu jako duch przepowiedni. Do czasu Pieśni Południowej (1127-1279) kult Zi-gu staje się powszechny wśród zwykłych ludzi i należy do bóstw tradycji taoistycznej.

W Lantern Festival, wśród obchodów Nowego Roku, ludzie odbyli spotkanie z Tzu-gu. Mając nadzieję na odpowiedź za pomocą specjalnej wróżby, bogini została skierowana do rozwiązania problemów dotyczących narodzin dzieci, budowy domu i powodzenia w sprawach wiejskich i handlowych..