Jak zapis nutowy?

Muzyka, jak pięknie w tym słowie. Potrafi uspokoić, zainspirować, dopingować. Możesz wybrać dowolny gatunek lub wybrać konkretny instrument i cieszyć się nim solo. Ale czy ta sztuka mogłaby się rozwinąć bez notacji muzycznej? Przecież to jest jak alfabet dla pisarza lub układ okresowy dla chemika. Kto wymyślił notatki?

Jesteśmy winni Guido Aretinsky'emu nowoczesny system nagrywania notatek. Był mnichem benedyktyńskim pod koniec XX wieku (990-1050). W małym włoskim mieście Arezzo w prowincji Toskanii prowadził mały chór. Miał jednak niezwykłą cechę zarządzania członkami chóru. Pochylając palce w pewnych pozycjach, wskazał piosenkarzom, jaki poziom głosu powinni zabrać w takim czy innym czasie..

Później Guido postanowił naprawić dźwięki na papierze, użył znaków, które nazwał nutami (nota po łacinie oznacza znak). Wynalazca narysował cztery równoległe paski, pomiędzy którymi zacienione są kwadraty. To był rodzaj pierwszego personelu muzycznego. Dzisiaj jest w nim pięć linii, a notatki są przedstawione jako puste i wypełnione kółka. Niemniej jednak metoda Aretinsky'ego nie uległa zmianie. Wyższa notatka znajdowała się na górnych liniach, a niższa - poniżej.

Skąd pochodzą współczesne nazwy nut? Guido wziął za podstawę sylaby z hymnu poświęconego św. Janowi. Tak więc nowoczesna oktawa w swoim składzie ma następujące znaczenia: do oznacza słowo Pan, re oznacza materię, mi oznacza cud, fa oznacza układ słoneczny, sól oznacza słońce, la oznacza drogę mleczną, a s oznacza niebo. Guido może być również uważany za nowoczesnego nauczyciela solfeggio, ponieważ, podobnie jak w lekcjach szkoły muzycznej, uczył swoich uczniów zapisu nutowego..

Ważne jest, aby pamiętać, że wielu przed mnichem Guido próbowało uchwycić dźwięki głosów i instrumentów muzycznych. Na przykład Europejczycy przepisywali specjalne znaki, nevma, za śpiewanie psalmów. Każdy z nich wskazywał na zmianę tonu. Ale system Aretinsky okazał się najprostszy i najwygodniejszy, dlatego osiągnął nasze dni prawie bez zmian. Dzięki nowemu systemowi nie tylko chórzyści kościelni zaczęli studiować muzykę, ale także aktorów i śpiewaków pop. Ta sztuka stała się własnością publiczną..

Czy podoba ci się ten materiał? Lubię i repost!