Mnisi z klasztoru Shaolin

Ciekawa seria fotografii Tomasza Gudzovaty z klasztoru Shaolin. W latach siedemdziesiątych sztuka walki Kung Fu stała się fenomenem w zachodniej popkulturze dzięki kultowemu serialowi telewizyjnemu. Główny bohater serii, uciekający mnich z klasztoru Shaolin, znajduje się w świecie zachodnim. Od tego czasu Kung Fu i Shaolin są kojarzeni z medialną ikoną mnicha-wojownika o wybitnych zdolnościach.2
Ale dla buddystów Shaolin pozostaje kolebką jednej z najważniejszych form religii, zwanej Chan. Chan jest dyscypliną, która ceni duchową samodoskonalenie poprzez medytację z modlitwami i obrzędami. Założony w V wieku naszej ery przez indyjskiego mnicha Bodhidharmę. Oparty na zasadach kontemplacji i sztuk walki, jest obecny w codziennym życiu mnichów i jest postrzegany jako środek fizycznej słabości i lenistwa..

Pomimo zmienności historii, tradycje klasztorne przetrwały do ​​Rewolucji Kulturalnej Mao, kiedy Świątynia Shaolin została oficjalnie zamknięta. Ale formalna organizacja pozostała nietknięta, aw latach osiemdziesiątych świątynia została ponownie otwarta jako centrum nauki i atrakcja turystyczna..

Karate, judo i tai-boxers często odmawiają uznania Kung Fu za sztukę walki ze względu na jego teatralność i nacisk na testowanie własnego oporu, a nie przeciwnika. W pewnym sensie to prawda. Trening w Kung Fu odbywa się głównie bez przeciwnika, ponieważ nigdy nie należy go zabijać, a poetyckie nazwy technik i ruchów sugerują, że jest to bardziej medytacja niż walka.

Jednak jedyną różnicą między zniszczeniem glinianego słoika i zmiażdżeniem ludzkiej czaszki gołymi rękami jest świadoma wola. Pomimo komercjalizacji, Kung Fu zachowuje mistyczny charakter i do tej pory jest bliższy dyscyplinie monastycznej niż występom współczesnych gladiatorów..