Jak widzimy w trzech wymiarach?

Kiedy rozglądamy się dookoła, jak rozumiemy, że obiekty, które są równie odległe od nas, różnią się rozmiarem lub są jedno za drugim? Dlaczego widzimy wszystko w trzech wymiarach, w obecnej pozycji względem innych obiektów, zamiast widzieć wszystko w płaszczyźnie?
Chodzi o to, że kiedy „widzimy” przedmioty, widzimy je nie tylko oczami, ale także umysłem. Widzimy przedmioty w świetle doświadczeń. Nasz mózg, oparty na konkretnym doświadczeniu, pomaga nam interpretować to, co widzimy. A jeśli mózg nie może wykorzystać doświadczenia, które daje mu możliwość interpretowania tego, co widzimy, możemy być całkowicie zdezorientowani. Na przykład doświadczenie daje nam wyobrażenie o wielkości przedmiotów. Mężczyzna stojący w łodzi na morzu wydaje się znacznie mniejszy niż mężczyzna stojący na plaży. Ale nie można powiedzieć, że jedna osoba jest bardzo duża, a druga jest bardzo mała. Mówisz, że jedna osoba jest blisko, a druga jest daleko. Jakiej innej wiedzy używa twój mózg? Jednym z nich jest perspektywa. Wiesz, że kiedy patrzysz na szyny w oddali, spotykają się. Biorąc pod uwagę szerokość ścieżki, oceniamy odległość. Doświadczenie mówi ci, że bliskie obiekty są widziane ostro i zdecydowanie, a odległe obiekty wydają się mgliste. Dzięki doświadczeniu możesz także nauczyć się „czytać” cienie. Dają ci wyobrażenie o formie i interakcji obiektów. Bliskie przedmioty często przykrywają części obiektów dalej. Dlatego możesz powiedzieć to bliżej siebie - dom lub drzewo. Ruch głowy pomaga określić, które jest dalej od ciebie - drzewo lub filar. Zamknij jedno oko i odwróć głowę. Odległy obiekt poruszy się względem ciebie, a najbliższy obiekt poruszy się inaczej. Nawet skupiając nasze oczy, możemy sformułować opinię o odległości od obiektów. Czujesz napięcie, jeśli najpierw skupisz wzrok na bliskich przedmiotach, a potem na odległych. W końcu doświadczenie powstaje w procesie połączonej aktywności obu oczu. Jeśli przedmioty poruszają się w twoją stronę i próbujesz się na nich skupić, twoje oczy zbiegają się w jednym punkcie, a mięśnie oka napinają się. Napięcie daje wyobrażenie o odległości. Innym wskazaniem odległości jest to, że każde oko postrzega inny obraz. Różnica w obrazie pomaga uzyskać właściwy obraz odległości. Wszystko to wyjaśnia, dlaczego zdolność widzenia w trzech wymiarach zależy od przeszłych doświadczeń w mózgu..