Dlaczego podłogi w ZSRR masowo parkietowały

Wielu fanów historii projektowania i architektury zdaje sobie sprawę, że większość domów obywateli radzieckich była pokryta parkietem. Dlaczego na taką skalę używano drewnianej podłogi?

Krótkie tło

Sposób dekorowania podłóg drewnianymi listwami, które nazywamy „parkietem”, pojawił się w Europie Zachodniej w XIII wieku. Objęli wyłącznie drogie domy z roszczeniem do luksusu. Trzy wieki później parkiet „przybył” do Rosji. Drewniane pasy, głównie dębowe, przycinały domy szlachciców i świątyń. Produkcja i instalacja takich podłóg była trudnym i czasochłonnym zadaniem. Typowym wzorem podłogi była jodełka. Konieczne było uzyskanie harmonijnego połączenia parkietu i całego wnętrza, aby dopasować wszystkie szczegóły i wypełnić luki specjalnymi rozwiązaniami.

Stopniowo rozwijała się sztuka wykładzin podłogowych, zaczęły pojawiać się warsztaty na temat produkcji „cegieł” i mistrzów w ich instalacji. Inne rodzaje drzew zostały użyte z dębem..

Okres sowiecki

Kiedy Sowieci we wszystkich domach zaczęli układać parkiet, zwłaszcza budynki „stalinowskie” i pierwszy „Chruszczow”. Przy przyspieszonym tempie budowy układanie wzoru choinki nie było przydatne: proces wymagał dużo czasu i wysiłku. Stopniowo przenoszony na „kwadraty”, z którym praca była łatwiejsza i szybsza. Później zaczęli zbierać kwadraty w fabrykach i dostarczać gotowe konstrukcje na place budowy..

Co z linoleum?

Na dużą skalę parkiet był używany prawie do końca lat 70-tych. Wraz z innymi rodzajami powłok, na przykład linoleum. Ale trudno było zatrzymać „ruch parkietowy”: produkcja stała się zbyt ambitna. Tak, a produkcja drewnianej pokrywy z odpadów była ekonomicznie wykonalna..

Czas jednak stał się odczuwalny i stopniowo przedsiębiorstwa zaczęły ograniczać produkcję, która wyszła z mody..

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij, aby udostępnić znajomym.!