Strona główna » Przestrzeń » Wtedy prawdziwi krzyżowcy walczyli

    Wtedy prawdziwi krzyżowcy walczyli

    27 listopada 1095 r. Papież Urban II wygłosił takie kazanie zapalające w Radzie Clermonta, że ​​cała rycerska Europa zjednoczyła się jednym impulsem - aby odzyskać Grobu Świętego od przeklętych Saracenów. Tak rozpoczęła się pierwsza krucjata, która miała między innymi znaczący wpływ na rozwój broni i wyposażenia tamtych czasów. Ale co prawdziwi krzyżowcy woleli zniszczyć wroga.


    //]]>

    • Rzymski miecz

      Ten typ europejskiego miecza był bardzo powszechny w późnym średniowieczu. W Europie Zachodniej był własnością wyłącznie przedstawicieli klasy rycerskiej - jest bowiem drogi i, szczerze mówiąc, niezbyt funkcjonalny. „Romansowe” miecze były używane raczej jako broń pomocnicza, jednak były one najważniejszą cechą wyróżniającą rycerskiego statusu.

    • Włócznia

      Włócznia kawalerii stała się główną bronią kawalerii. Pod koniec XII wieku rycerze odgadli, że naciskają włócznię na ciało, co daje większą sztywność i zapewnia niesamowitą siłę uderzenia. Starcia z zachodnią kawalerią dla Saracenów były podobne do grzmotu Boga..

    • Topór bojowy

      Ale w walce wręcz rycerz-krzyżowiec wolał użyć dobrego starego topora bojowego. Topór normański uderzył prawie we wszystkie rodzaje zbroi, jednym dobrym ciosem udało się wybić przeciwnika z siodła i całkowicie zniszczyć stopę lekko uzbrojonego wojownika na dwie połowy. Po pierwszej krucjacie zachodni wojownicy do pewnego stopnia zmienili ostrza normańskich osi, pożyczając bardziej funkcjonalną formę od ludów wschodnich.

    • Morgenstern

      Ze względu na prostotę konstrukcji, ta mordercza broń była bardzo popularna wśród zwykłych ludzi, ale rycerze używali jej z przyjemnością. Krzyżowcy woleli używać kawaleryjskiej wersji „gwiazdy porannej” ze skróconą rączką.

    • Kusza

      Aby chronić przed piechotą wroga, rycerze ustawili szereg łuczników przed systemem jeździeckim, który dał kilka salw i został zbudowany tak, aby ominąć atakującą kawalerię. Jeźdźcy krzyżowców używali kuszy: przewyższali liczebnie łuki w zasięgu i celności strzelania oraz mogli pochwalić się większą siłą destrukcyjną.