Historia podwodnej walki podwodnej

Intensywna bitwa dwóch okrętów podwodnych podczas II wojny światowej weszła do kronik historii. Nigdy dotąd okręty podwodne nie walczyły na tak głębokim poziomie: tak potoczyła się słynna operacja „Cezara”.

Niemiecki U-864 przetransportował ważne materiały techniczne do Wehrmachtu, a więc większość czasu spędzano na głębokości iz ciszą radiową. Brytyjski okręt podwodny Venturer niemal przypadkowo odkrył peryskop wroga. Dowódca zdecydował się na atak.

James Londers miał wspaniałe doświadczenie, ale nigdy wcześniej nie prowadził podwodnych pojedynków. Od czasu do czasu na obu łodziach wznosiły się peryskopy, a londyńczycy potrafili określić położenie na peryskopie wroga.

Trzy godziny trwały pościg. W końcu londyńczycy zaryzykowali strzelenie do celu torpedą. U-864 z powodzeniem uniknął trzech, ale czwarty trafił cel..

Tak skończyła się ta intensywna podwodna konfrontacja. Następnie metoda londyńska noszenia Sumbarina została zmodyfikowana i użyta więcej niż raz w wojnie..