Czym jest furia dzieci i jak na to zareagować

Histeria dzieci to nieprzyjemne zjawisko znane każdemu rodzicowi. Dziecko zaczyna wykazywać podobne zachowanie w dzieciństwie. Jeśli błędem jest postrzeganie „koncertów” - ryzyko przeniesienia nawyku na bardziej dorosły wiek jest wysokie. Uczymy się, jak reagować na napady złości u dzieci.

Histeryczna lub obiektywna reakcja

Rodzice powinni zrozumieć, czym jest histeria dziecka i umieć odróżnić ją od obiektywnej reakcji osoby na bodziec. Jeśli dziecko płacze i płacze, ponieważ jest głodne, chore, zmęczone lub głodne, jest to normalne. Taka reakcja jest odpowiednia, jeśli dziecko jest niewłaściwie ubrane na ulicy, jest mu zimno lub pocenie się, bał się czegoś.

Nie powinien być uważany za nierealny i płacz dziecka. Niektórzy psychologowie i babcie radzą młodym rodzicom, aby nie brali dziecka, które pęka w krzyku, powołując się na fakt, że przyzwyczai się do jego rąk. Zwykłe zdrowe dziecko, gdy tylko nauczy się pełzać, aktywnie bada świat, nie chcąc pozostać nieruchomo w ramionach dorosłego. A dzieci płaczą najczęściej, ponieważ są torturowane przez kolkę, a ciepło mamy i taty, których potrzebują.

Histerię uważa się za nienormalną reakcję na zakaz lub odmowę. Kiedy dziecko płacze, krzyczy, ucieka, kładzie się na podłodze, walczy i pokazuje swoje emocje w inny niedopuszczalny sposób..

Dlaczego dzieci histerycznie

Dziecko robi furię z kilku powodów. Pierwszym z nich jest osiągnięcie pożądanego za wszelką cenę, drugim jest przyciągnięcie uwagi, trzecim jest sprawdzenie granic tego, co jest dozwolone. Gdy tylko mama i tata ulegną mu, dzieciak zdaje sobie sprawę, że znalazł dobry sposób na manipulowanie dorosłymi..

Jak odpowiedzieć

Nie poddawaj się wymaganiom małego manipulatora. Nie - to nie jest i żadne krzyki nie anulują zakazu rodzicielskiego. Jeśli maluch wpadł już w gniew, spróbuj odwrócić jego uwagę od czegoś interesującego. Czasami syn lub córka muszą tylko płakać..

Jak zapobiec „koncertowi”

Ataki płaczu i łez są łatwiejsze do powstrzymania niż walka z nimi. Aby to zrobić, nie odmawiaj dziecku formy kategorycznej. Lepiej jest czasem powiedzieć „nie wiem, przemyśl” niż ścisłe „nie”. Rodzice i dziadkowie powinni zezwalać i zabraniać tych samych rzeczy. Maksymalny limit oglądania telewizji i grania na tablecie nie daje gadżetów dzieciom poniżej 5 lat.

Jak nasze wskazówki? Pokaż je swoim znajomym, ponów!