Stephen Hawking - geniusz na wózku inwalidzkim

Trudno wyobrazić sobie los gorszy niż Stephen Hawking. Urodził się 8 stycznia 1942 r. W Oksfordzie w rodzinie biologa. W 1959 r., Po ukończeniu szkoły St. Albans, wstąpił na Wydział Fizyki University College of Oxford University. W 1962 r. Ukończył uniwersytet z tytułem licencjata ze specjalnym wyróżnieniem w dziedzinie nauk przyrodniczych, po czym rozpoczął studia na Uniwersytecie Cambridge. Do czasu przybycia Stephen zaczyna odczuwać coraz więcej oznak postępującej choroby układu nerwowego. Diagnoza jest rozczarowująca - stwardnienie zanikowe boczne, rzadka i nieuleczalna choroba, objawiająca się postępującym uszkodzeniem neuronów ruchowych, co prowadzi do porażenia kończyn i zaniku mięśni. Z powodu choroby Hawking był już na wózku inwalidzkim w wieku 30 lat.

Pomimo choroby Stephen kończy pracę doktorską i dostaje pracę jako asystent badawczy w Cambridge Gonville i Kai College, skąd wyjechał na Wydział Matematyki Stosowanej i Fizyki Teoretycznej na Uniwersytecie Cambridge, gdzie w 1977 roku został awansowany na profesora fizyki grawitacyjnej. W 1979 roku Hawking został mianowany profesorem matematyki na Uniwersytecie Cambridge: sam Isaac Newton zajmował to prestiżowe stanowisko w XVIII wieku..

Hawking posiada najbardziej wiarygodny model powstania wszechświata i jego rozwoju od czasu Wielkiego Wybuchu, a także wiele odkryć w dziedzinie badań nad czarnymi dziurami. Mówi się o nim jako o naukowcu, który wniósł największy wkład w astronomię, teorię czarnych dziur, kosmologię i rozumienie grawitacji od czasów Einsteina.

W latach 80. Hawking zaczyna popularyzować naukę i pisze książkę „Krótka historia czasu” (krótka historia czasu), przeznaczoną dla ogólnego czytelnika i wyjaśniającą naturę materii, przestrzeni i czasu, teorii Wielkiego Wybuchu i czarnych dziur, bez uciekania się do do złożonego aparatu matematycznego. W całej książce Hawking użył tylko jednego wzoru: E = mc². Natychmiast po wydaniu książka staje się bestsellerem i tłumaczona na wiele języków..

W 1985 roku los przyniósł nowy cios Stephenowi, po operacji gardła Hawking stracił zdolność mówienia. Od tego czasu fizyk komunikuje się z innymi za pomocą syntezatora mowy zamontowanego na jego wózku inwalidzkim, któremu przekazuje polecenia mobilności prawego palca wskazującego.

Pomimo poważnej choroby, Hawking prowadzi aktywne życie, w 2007 r. Nawet leci grawitacyjnie na specjalistycznym samolocie. Kierunek rozwoju nauki w najbliższej przyszłości zależy w dużej mierze od tego fizycznie bezradnego człowieka. Dzisiaj, absolutnie niezmienny, Stephen Hawking, aktywnie pracuje nad niespotykaną dotąd skalą programu COSMOS, zaprojektowaną w celu stworzenia rdzenia brytyjskiej sieci badań kosmologicznych.