Ciekawe fakty o filmach radzieckich

Pierwszy kolorowy film w ZSRR został wydany w 1925 roku. Był to legendarny film Eisensteina Pancernik Potiomkin. To prawda, że ​​jedyna była kolorowa ramka, w której pokazana była czerwona flaga, wzniesiona na maszcie statku przez zbuntowanych marynarzy. Co ciekawe, flaga w tej ramie została ręcznie namalowana przez Siergieja Michajłowicza. Pierwszym prawdziwie kolorowym filmem sowieckim była kronika dokumentalna Parady Zwycięstwa, nakręcona w 1945 r. Na przechwyconym filmie AGFA.

Fraza „Mule, nie denerwuj mnie”, która w filmie „Foundling” jest ciągle wypowiadana przez bohaterkę Faina Ranevskaya Lyalya, bardzo trudno aktorce żyć. Te słowa były do ​​niej krzyczone przez przechodniów na ulicach, były „drażnione” przez znajomych, a raz nawet sam Breżniew wypowiedział je, gdy przedstawił Ranevskaji Zakon Lenina. Autorstwo tego zwrotu zostało przypisane w odpowiednim czasie samej Fainie Georgievnie, Agnes Barto i Rinie Zelena, ale nadal nie można było jej dokładnie określić. Ale autorstwo innego dobrze znanego wyrażenia jest dokładnie znane: raz, kiedy nastolatki w końcu dostały Fainę Ranevskąya „muła”, wydała swoją legendarną: „PionEry, idź do f * ny!”

Być może najbardziej znanym filmem Alexandra Seroya jest jego „Gentlemen of Fortune”. Co ciekawe, wiele słów i zwrotów kryminalnych z folkloru więziennego zostało wstawionych do scenariusza przez samego Aleksandra Iwanowicza. Faktem jest, że reżyser, który miał wybuchowy temperament, był kiedyś skazany na 8 lat za pobicie jakiegoś architekta, któremu był zazdrosny o swoją przyszłą żonę. W rezultacie Aleksander Iwanowicz służył 4 lata, podczas których udało mu się zbliżyć do żargonu obozowego. Kiedy Gray wyszedł, ożenił się i ze swoim przyjacielem George'em Danelią zastrzelił „Gentlemen”.

Wasilij Iwanowicz Czapajew był praktycznie nieznany zwykłemu ludowi radzieckiemu aż do uwolnienia w 1934 r. Filmu Chapaeva. Film niemal natychmiast stał się kultem, a Wasilij Iwanowicz, Petka i Anka stali się ulubionymi bohaterami anegdot..

„Piraci XX wieku” Boris Durov - jest pierwszym radzieckim myśliwcem. Wyszedł na ekrany w 1979 roku i zebrał największą kasę biletową we wszystkich latach radzieckiej dystrybucji filmów. Dzięki temu obrazowi wielu obywateli radzieckich dowiedziało się o takiej sztuce walki jako karate.
Okazuje się, że fraza „Chcę do Larisy Iwanowej!” z „Mimino” to dosłowne tłumaczenie z gruzińskiego. W Gruzji, w ojczyźnie reżysera filmu George Danelia, jeśli poprosią o przekazanie telefonu Larisy Iwanowej, mówią „Larisa Iwanowa Minda”, tj. „Chcę Larisy Iwanowej!”