Inwazja Aleksandra Wielkiego w Persji

Macedońskie siły zaawansowane, pod dowództwem jednego z najlepszych dowódców macedońskich Parmeniona i Attalusa, spotkały się z upartym oporem w Azji Mniejszej po wylądowaniu wiosną 336 rpne. er Chociaż zdobyli Kizika i tym samym zagrozili ziemiom Hellespont Phrygia, ich posunięcie na południe zostało udaremnione przez Memnona z Rodos, zięcia Persa Artabaza i brata kapitana najemników, który pomógł Artakserksesowi III zwrócić Egipt w 340 rpne. uh.

Po sukcesie Memnona nastąpiło aresztowanie i egzekucja Attalusa, który prawdopodobnie nie zrobił nic, by podnieść morale armii Macedonii, w przeciwieństwie do Parmeniona, który zrobił wszystko, aby zwiększyć ducha walki żołnierzy. Gdzie indziej współpracownik Parmeniona, syn Kallasa, najprawdopodobniej mianowany zastępcą Attalusa, był ograniczony do wybrzeża. Ogólnie rzecz biorąc, macedońskie siły ekspedycyjne nie przyniosły szczególnie poważnych i dobrych wyników..

Pojawienie się Aleksandra Wielkiego z armią liczącą około 40 000 ludzi radykalnie zmieniło sytuację. Satrapy Azji Mniejszej, po zebraniu oddziałów z całego terytorium Hellespont Phrygia, zorganizowały radę wojskową w Zelea. Tutaj odrzucili ofertę Memnona, aby zaakceptować taktykę spalonej ziemi, decydując się rzucić wyzwanie armii macedońskiej na pobliskiej rzece Granic.

Azja Mniejsza nie była obca inwazji greckiej. W 390 rpne Tissafern i Farnabaz, satrapowie Lydii i Hellespont Phrygii, okazali się poważnym oporem podczas walki z siłami wysłanymi przez Spartę, i tak naprawdę grali ze sobą o niewielkie korzyści. Inwazja macedońska miała bardziej różną skalę, z dużo większymi intencjami, ponieważ Persowie nie byli w ciemności, jeśli chodzi o tworzenie Ligi Korynckiej lub o jej mandat do prowadzenia z nimi wojny..

Niektóre źródła i być może sam Aleksander (do celów służbowych) oskarżył perskiego króla o próbę zapobieżenia wyprawie, planując zamordowanie Filipa, króla Macedonii. Gdyby oskarżenie zawierało pewną ilość prawdy, sam akt dawałby niewiele. Rzeczywiście, zastąpiła bardziej ostrożnego dowódcę śmiałym i ambitnym. Rzeczywistość obecności Aleksandra z jego dużymi siłami na ziemi azjatyckiej wymagała natychmiastowych i zgodnych działań..

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij, aby udostępnić znajomym.!