Kto sprzedawał alaskę i jak?
30 marca 1867 r. Podpisano umowę w Waszyngtonie o sprzedaży przez Rosję Alaski i Aleutów do Stanów Zjednoczonych Ameryki..
Tysiące mitów sprzedaje się na Alasce. Wielu wierzy, że Katarzyna Druga nadal ją sprzedawała, niektórzy uważają, że nie została sprzedana, ale dzierżawiona przez 99 lat, i rzekomo Breżniew odmówił jej zwrotu. Powiem ci teraz, jak naprawdę było.
W 1861 roku w Rosji zniesiono pańszczyznę. Aby wypłacić odszkodowanie właścicielom ziemskim, Aleksander II został zmuszony w 1862 r. Do pożyczenia 15 milionów funtów od Rotszyldów w wysokości 5% rocznie. Jednakże Rotszyldowie musieli coś zwrócić, a następnie wielki książę Konstantin Nikolaevich, młodszy brat suwerena, zaproponował sprzedaż „czegoś niepotrzebnego”. Najbardziej niepotrzebną rzeczą w Rosji była Alaska.
W ponury ponury dzień 16 grudnia 1866 r. Odbyło się specjalne spotkanie w Sankt Petersburgu, w którym uczestniczyli Aleksander II, wielki książę Konstantin Nikołajewicz, ministrowie finansów i ministerstwa morskiego oraz wysłannik rosyjski do Waszyngtonu Baron Eduard Andreevich Stekl. Wszyscy uczestnicy zaakceptowali pomysł sprzedaży. Zgodnie z sugestią Ministerstwa Finansów ustalono próg kwoty - co najmniej 5 mln USD w złocie. 22 grudnia 1866 r. Aleksander II zatwierdził granicę terytorium. W marcu 1867 r. Glass przybył do Waszyngtonu i oficjalnie zwrócił się do sekretarza stanu Williama Sewarda..
Alaska, otwarta 21 sierpnia 1732 r. Przez rosyjską ekspedycję pod przewodnictwem M. S. Gvozdeva i I. Fedorowa, była jedyną własnością Rosji poza kontynentem euroazjatyckim.
Podpisanie traktatu nastąpiło 30 marca 1867 r. W Waszyngtonie. Powierzchnia 1 miliona 519 tysięcy metrów kwadratowych. km został sprzedany za 7,2 miliona dolarów w złocie, czyli 0,0474 dolarów za hektar. Czy to dużo czy trochę? Jeśli obecny dolar jest wart 0,0223663 gramów złota, wówczas ówczesna próbka z 1861 roku zawierała 1 50463 gramów. A to oznacza, że ówczesny dolar był równy 67 dolarom 27 centów w bieżących środkach. W związku z tym sprzedaliśmy Alaskę w wysokości 3,19 aktualnych dolarów za hektar.
Nawiasem mówiąc, spłacenie długu Rothschildom za pieniądze otrzymane na Alaskę również nie byłoby możliwe. Wtedy funt brytyjski był wart 4,87 $. Oznacza to, że pożyczona kwota wyniosła 73 mln USD. Alaska została sprzedana za mniej niż jedną dziesiątą tej kwoty..
Rosja też nie otrzymała tych pieniędzy. Ambasador Rosji w USA (Stany Zjednoczone Ameryki Północnej) Edward Glass otrzymał czek w wysokości 7 mln 35 tys. Dolarów - z początkowych 7,2 mln 21 tys. A te 7 milionów przeniósł się do Londynu przelewem bankowym, a już z Londynu do Petersburga drogą morską zabrali sztabki złota kupione za tę kwotę. Przy pierwszym przeliczeniu na funty, a potem na złoto, stracono kolejne 1,5 miliona, ale to nie była ostatnia strata..
Kora „Orkney” (Orkney), na pokładzie której znajdował się cenny ładunek, zatonęła 16 lipca 1868 r. W drodze do Petersburga. Nie wiadomo, czy w tym czasie znajdowało się w nim złoto, czy w ogóle nie opuściło granic Albionu. Firma ubezpieczeniowa, która ubezpieczała statek i ładunek, ogłosiła upadłość, a szkoda została tylko częściowo zrekompensowana..
Tajemnica śmierci „Orkney” została ujawniona już siedem lat później: 11 grudnia 1875 r., Podczas załadunku bagażu na statek „Moselle”, odlatującego z Bremy do Nowego Jorku, nastąpiła potężna eksplozja. Zginęło 80 osób, a 120 zostało rannych. Dokumenty towarzyszące ładunkowi przetrwały, a do piątej wieczorem tego samego dnia znane było nazwisko właściciela eksplodowanego bagażu. Okazało się, że jest to amerykański temat William Thomson..
Sądząc po dokumentach, popłynął do Southampton, a jego bagaż musiał udać się do Stanów Zjednoczonych. Kiedy Thomson próbował aresztować, próbował się zastrzelić, ale zmarł dopiero 17-go dnia od zatrucia krwi. W tym czasie udało mu się przyznać. Przyznał jednak, że nie tylko próbował wysłać statek Mozela na dno, aby otrzymać ubezpieczenie za zagubiony bagaż..
W ten sposób wysłał już prawie tuzin statków na dno.
