Czym była armia Macedonii

Macedonia, w przeciwieństwie do Persji, była produktem unii górnej i dolnej Macedonii, która została w pełni udekorowana w czasach Filipa II. Kraj nie był silnie zurbanizowany, a większość jego mieszkańców była pasterzami; państwo nie dysponowało środkami dla stojącej armii hoplitów, ponieważ większość obywateli nie mogła zaopatrzyć się w hoplitową zbroję z powodu braku pieniędzy na zakup materiału.

Początkowo trzonem macedońskiej armii była kawaleria, zwłaszcza szlachta, która stanowiła straż królewską. Następnie autorzy, odnosząc się do kawalerii macedońskiej, wspominają termin getayry, „satelity” (lub „przyjaciele”). Filip najwyraźniej utworzył z nich elitarny batalion piechoty, który nazwał „towarzyszami piechoty”. Później nazwa ta zaczęła oznaczać ogólną piechotę macedońską, czyli opłaty terytorialne. Macedońska elita stóp zwana była „nosicielami tarczy” lub hipaspistami..

W armii, która podążyła za Aleksandrem do Azji, było 27 000 żołnierzy piechoty rozrzuconych wśród sześciu brygad, każda z 1500 zwykłymi żołnierzami i 3000 hipaspianami. Broń, która odróżnia macedońskiego piechura lub falangit, była znana jako sarissa, solidna włócznia (często z drzewa dereniowego) z metalową końcówką i cierniem. Długość włóczni wahała się od 15 do 18 stóp (4,5-5,5 m), chociaż zakłada się, że Macedończycy mieli dłuższe włócznie.

Waga takiej włóczni osiągnęła 6 kilogramów. Ponieważ do trzymania takiej ciężkiej włóczni potrzebne były dwie ręce, tarcza o średnicy około 60 centymetrów, zawieszona na szyi lub przymocowana za pomocą ramienia. Hełm był w stylu „frygijskim”, noszonym głównie przez kawalerzystów, chociaż ci ostatni byli często przedstawiani w tzw. Hełotowym hełmie.

Kawaleria macedońska, znana jako Gethire, została podzielona na eskadry. Liczba eskadr głównych wynosiła prawdopodobnie około 200 osób, choć w królewskiej eskadrze mogło być nawet 300 osób. Osiem szwadronów hetayerów uzupełniły cztery eskadry zwiadowcze..

Inna formacja piechoty macedońskiej była sarissofory. Podczas gdy współpracownicy byli uzbrojeni głównie w włócznię kawalerzysty, sarissofory, jak sama nazwa wskazuje, posiadały sarissę kawalerii, krótszą wersję włóczni piechoty, prawdopodobnie 4 metry i przybliżoną wagę 2 kilogramów.

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij, aby udostępnić znajomym.!