Gdzie poszedł Wielki Jedwabny Szlak?

Wielki Jedwabny Szlak to średniowieczna droga karawanowa z centralnych Chin do wschodniego Morza Śródziemnego i dalej wzdłuż morza do Europy. Na Jedwabnym Szlaku jechali głównie jedwabiem, stąd nazwa trasy. Wielki Jedwabny Szlak rozpoczął się w chińskim mieście Xian i wyglądał następująco:

Z Xi'an wzdłuż południowego krańca pustyni Gobi, przez Lanzhou, z pominięciem gór tybetańskich do „bram Chin” - miasta Dunhuang, gdzie Wielki Jedwabny Szlak wpadł do północnych i południowych gałęzi.

Północna gałąź przeszła przez Hami i Turfan wzdłuż północnej krawędzi pustyni Takla-makan. Południe - przez Cherchen i Yarkand. Oddziały spotkały się w mieście Kashgar - najważniejszym centrum Jedwabnego Szlaku.

Z Kaszgaru główna droga wiodła przez Pamiry do Fergani, a następnie do Samarkandy i Buchary (wszystkie te miasta znajdują się na terytorium współczesnego Uzbekistanu).

Następnie ścieżka przeszła przez miasto Merv, następnie zniszczona przez Mongołów, a stamtąd - do Teheranu.

Z Teheranu dalej na zachód do Bagdadu, a stamtąd do Damaszku i wybrzeża Morza Śródziemnego.

Punkty końcowe Wielkiego Jedwabnego Szlaku są uważane za miasta Tyru i Antiochii (Antakya), gdzie towary zatonęły na statkach i ruszyły dalej do Europy.

Oprócz głównej trasy były też północne gałęzie z połączeniami do Urumczi i Ałmaty, a także południowe - przez Indie. Wielki Jedwabny Szlak przeszedł przez pustynię i jałowy teren, dlatego we współczesnym świecie, gdzie rozwija się żegluga i powstaje lotnictwo, prawie nie ma popytu i jest tylko wartością historyczną..