Z legendami ZSRR za plecami historii radzieckiego plecaka turystycznego

Podobnie jak globalna sieć informacyjna i wiele innych wynalazków, plecaki zostały pierwotnie stworzone do celów wojskowych. Ich misją było uwolnienie obu rąk maszerujących żołnierzy w przypadku niespodziewanego ataku i ułatwienie transportu sprzętu na przejściach dla pieszych. Chociaż pierwsze konstrukcje, które pozwoliły na przewożenie rzeczy za plecami, pojawiły się około 5000 lat temu, większość nowoczesnych modeli pojawiła się w ostatnich stuleciach, kiedy większość armii świata zajęła się plecakami.

Dlatego nie jest zaskakujące, że pierwsi radzieccy turyści i wspinacze używali wojskowych toreb na ramię podczas swoich wędrówek. Z biegiem lat ich wygląd zmienił się, dostosowując się do pokojowych celów, dając początek serii legendarnych plecaków do wędrówek, wykonywanych w otwartych przestrzeniach naszej ojczyzny. Opowiemy ich historię w naszym dzisiejszym przeglądzie.. 

• 

  Piernikowy Człowiek

  Pierwsze plecaki turystyczne w ZSRR zaczęły być produkowane na skalę przemysłową w latach 30. ubiegłego wieku, dając co najmniej jakąś alternatywę dla rzemieślniczych rzemieślników produkowanych w tym czasie. Zaokrąglone bezkształtne torby, popularnie zwane „koloboksami”, które przeszły niewielkie zmiany w projekcie, są produkowane do dnia dzisiejszego. To prawda, że ​​korzysta z nich coraz więcej ogrodników, a nie zapaleni turyści, którzy preferują modele bardziej komfortowe i wygodne..

• 

  Plecak Abalakovsky

  Kolejnym etapem ewolucji radzieckich plecaków marszowych była konstrukcja stworzona przez alpinistę Abalakova, pierwszą osobę, która zdobyła szczyt komunizmu. Abalakow nie odkrył na nowo koła, ale po prostu przyjął i wykorzystał doświadczenia wspinaczy europejskich, którzy często byli na Kaukazie przed wojną. W każdym razie model „Abalakovskaya”, produkowany na szeroką skalę, przez długi czas był popularny wśród turystów.

• 

  Plecak turystyczny Yarov

  Prawdziwie legendarny plecak turystyczny, nazwany na cześć A. V. Yarova. W rzeczywistości był to całkiem nowoczesny projekt z bocznym sznurowaniem i właściwym systemem pasków. Jedyną wadą plecaka „Yarovsky” był brak pasów biodrowych. Wspólne dla wszystkich powyższych modeli, wadą było to, że były miękkie, bezramowe, tj. nie miał usztywnień.

• 

  Ermak

  Dlatego też, gdy pojawił się plecak, wyższy niż jego poprzednicy, mający ramę wykonaną z aluminiowych rurek i bandaż pasowy, wywołało to sensację wśród miłośników wędrówek. Ale nie obyło się bez nakłuć: podczas upadku turysta odważył się złamać szyję na górnej poprzeczce ramy „Ermak”, co stało się z przygnębiającą regularnością.

• 

  Amerykańska kobieta

  W latach 70. i 80. niewielki asortyment dostępnych na rynku modeli i defektów w ich projektach doprowadził do tego, że każdy szanujący się turysta uważał za swój obowiązek stworzenie własnego modelu w domu. Co dało początek wielu oryginalnym innowacjom w projektowaniu i projektowaniu. Tak zwana „amerykańska” stała się najbardziej znaną konstrukcją tego okresu. Jego główną zaletą i cechą charakterystyczną był specjalny system pasków, który nie pozwalał na ściąganie pełnego plecaka z tyłu. Ta okoliczność, a także wygodne szerokie pasy biodrowe i możliwość regulacji głośności za pomocą bocznych krawatów sprawiły, że ten ręcznie wykonany model stał się popularny wśród doświadczonych radzieckich podróżnych..

• 

  Branża plecaków domowej roboty

  W „zawodzeniu” lat 90. czarodzieje w domu i pod rozkazami mistrza zaczęli jednoczyć się w spółdzielnie do produkcji i sprzedaży sprzętu turystycznego. Często takie stowarzyszenia stały się przedsiębiorstwami odnoszącymi sukcesy, a ich produkty można nadal znaleźć w sklepach specjalizujących się w artykułach sportowych..