LuAZ-969 wiejski jeep pochodzący z ZSRR

„Little Tank”, „Lunokhod”, „Jerboa” - które tylko przezwiska nie dawały legendarnego radzieckiego SUV LuAZ-969 „Wołyń”. Jego niesamowita przepuszczalność została rozpoznana nawet poza granicami kraju, co nie jest typowe dla samochodów pochodzących z ZSRR. Na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Turynie LuAZ-969M znalazł się w pierwszej dziesiątce samochodów terenowych w Europie.

Po wyewoluowaniu z prostego, zmotoryzowanego wózka, aby zebrać rannych na polu bitwy do pojazdu terenowego niezbędnego w warunkach wiejskich, ten mały jeep o dziwacznym kształcie zdołał znaleźć zarówno wiernych fanów, jak i tych, którzy nie mogą tego znieść, ale niewielu pozostawiło go obojętnym.

LuAZ-969 znany jest ze swojej niezrównanej zwrotności i równie niedoścignionego niedoboru kabiny. I nie jest to zaskakujące, ponieważ pierwotny cel tego samochodu był całkowicie militarny.
Na początku lat pięćdziesiątych, podczas wojny koreańskiej, Łucki Zakład Budowy Samochodów, na wniosek Ministerstwa Obrony, opracował przenośnik czołowy - TPK. Był to terenowy samochód zmotoryzowany o wysokości nie większej niż pół metra, z napędem na wszystkie koła i wyciągarką, która miała być spadochronem z samolotu. Ale być może główną cechą była jego zdolność poruszania się po wodzie.
Wkrótce sowieccy inżynierowie zgadli, że sprzęt wojskowy może być dostosowany do potrzeb wioski, a więc Wołyń urodził się na bazie WPK dekadę później - pierwszego radzieckiego pojazdu o zwiększonej zdolności do uprawiania narciarstwa biegowego..
Pierwsze modele cywilne można nazwać wiejskim jeepem bez rozciągania - musieliśmy zapomnieć o ruchu w wodzie, kierowca i pasażerowie zostali umieszczeni jak w zwykłym samochodzie, zostali przymocowani do płóciennej góry przez zapięcie brezentowych ścian bocznych. LuAZ-969V stał się pierwszym samochodem produkcyjnym z napędem na przednią oś.
Litera „B” w tytule oznaczała tylko modyfikację napędu na przednie koła. Faktem jest, że model nie miał czasu, aby dostarczyć reduktor tylnej osi wraz z rozpoczęciem seryjnej produkcji, dlatego wszedł do produkcji z napędem na przednie koła. Ta historia trwała do wczesnych lat siedemdziesiątych, kiedy LuAZ ostatecznie uzyskał napęd na wszystkie koła.
Fakt, że terenowy LuAZ może „sprawić” każdemu - nawet „Nivie”, nawet „Hummerowi” - jest prawdą. Silnik, skrzynia biegów, główne koło zębate i wał napędowy są kompaktowo umieszczone z tyłu ze zintegrowaną ramą dźwigara, z których wszystkie są praktycznie w jednej zamkniętej obudowie. Niezależne zawieszenie drążka skrętnego na dźwigniach wzdłużnych z przodu i tyłu wyróżnia się ogromnymi skokami, a 13-calowe opony są bardzo mocnymi uchwytami. To bez przesady ”mały zbiornik z silnikiem„ Zaporozhets ”.
Niemniej jednak problemy samochodu są wystarczające. Jedź z „Zaporożca” w tym samym czasie i dawał korzyści, będąc z przodu, i był swego rodzaju plagą z powodu jego małej mocy. Samochód próbowano zmodernizować najpierw w 1975 r., Kiedy pojawił się 40-konny silnik na Wołyniu (model stał się znany jako LuAZ-969A), a następnie w 1979 r., Kiedy (uwaga!) Zamki pojawiły się na drzwiach, w kabinie - fotele z „Lady” na zewnątrz ciało stało się mniej kanciaste. Model 969M wygląda inaczej.
Na początku lat 90., kiedy silnik z Zaporożca został zastąpiony przez silnik z Tavrii, LuAZ-969 stał się LuAZ-1302 z powodu zmiany indeksów w ZSRR. Nowy silnik miał już chłodzenie cieczą, 4 cylindry i 53 KM. Wołyń zużył teraz 7,7 litra na 100 kilometrów (w przeciwieństwie do poprzedniego urzędnika 10) i miał maksymalną prędkość do 100 kilometrów na godzinę (zanim osiągnął 85). Około roku po wprowadzeniu nowego modelu Ukraina opuściła ZSRR i kontakty LuAZ z Rosją ustały.
Nie jest do końca jasne, kiedy dokładnie LuAZ-969 stał się znany jako Wołyń, ale nazwa trwała długo, począwszy od modelu z 1967 r. Aż do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. To prawda, że ludzie tego SUV-a wciąż mają wiele nazw, na przykład „Fantômas” - dla komediowego wyglądu, „BMW”, które zostało zdekodowane jako „Fighting Machine of Volyn”, „Jerboa” - za zdolność „skakania” w dowolnym terenie i wielu inne.
W latach dziewięćdziesiątych i dwudziestych ubiegłego wieku podejmowano kilka prób „unowocześnienia” modeli, ale nic sensownego z tego nie wyszło. W połowie 2000 r. Łucka Fabryka Budownictwa Samochodowego ostatecznie wstrzymała produkcję samochodów, co położyło kres historii energicznego radzieckiego jerboa.