Dwupłatowiec, który potrafi latać ogonem do przodu

Radziecka maszyna An-2 wciąż znajduje się na pasach startowych wielu krajów. Powodów jest wiele: pomimo tego, że samolot wymienił się przez około pięćdziesiąt lat, pozostaje on wygodną i użyteczną techniką w działaniu. Wiele działających obecnie An-2 jest używanych, bez zbędnych modyfikacji, od ponad czterdziestu lat. Napad na takie samoloty może osiągnąć nawet 20 tysięcy godzin, co po raz kolejny dowodzi, jak dobry jest ten samochód z odległej przeszłości..

Ale przystojny An-2 przyciągnął uwagę publiczności nie tylko swoją praktyczną praktycznością. Jest to dwupłatowiec, którego piloci wielu krajów używają podczas pokazów lotniczych, aby pokazać bezprecedensowe sztuczki: zawisanie w powietrzu, a nawet latanie do przodu. Opowiemy wam dzisiaj o tym, jak inżynierowie Związku Radzieckiego „nauczyli” samolot wszystkich tych sztuczek.

• 

  Trochę historii

  Po raz pierwszy dziecko An-2 skosztowało smaku nieba w 1947 roku. Profesjonalny pilot testowy Peter Volodin był bardzo zadowolony z pierwszego lotu. Opisał samolot jako łatwy w zarządzaniu i odpowiedni dla pilota, nawet najbardziej podstawowy. W ZSRR dwupłatowiec stał się prawdziwym koniem roboczym: za jego pomocą loty odbywały się między ośrodkami regionalnymi, a także trafiały na pola do prac rolniczych. Łatwość obsługi samolotu odegrała znaczącą rolę - An-2 był w stanie wystartować z krótkich terenów nieutwardzonych i miał bardzo mały rozmiar. W rzeczywistości dzięki temu mogło być używane w najtrudniejszych częściach Syberii i Dalekiej Północy..

• 

  Wygląd i cel

  Projekt unikalnego dwupłatowca można nazwać jednym z największych sukcesów biura projektowego Antonov. Pomimo faktu, że nawet pierwsze modele były przestarzałe na czas, dosłownie żaden samolot nie mógł powtórzyć cech An-2. Zewnętrznie samochód wygląda jak całkowicie zwykły dwupłatowiec i nie wyróżnia się z wąskich rzędów swoich towarzyszy. Nawet cel An-2 był początkowo dość standardowy: rozpylanie pestycydów na polach i łatwy transport w przypadku potrzeb wojskowych.

• 

  Siła skrzydła

  Projektanci postanowili zrobić An-2 dwupłatowcem bez powodu. Dwa równoległe skrzydła mogą zapewnić samolotowi większą siłę nośną niż jeden. Dzięki potężnemu silnikowi i tej funkcji dwupłatowiec nauczył się startować z najkrótszego, całkowicie nieodpowiedniego dla tych miejsc. Oczywiście w kabinie nie ma wystarczającego komfortu - hałas silnika może przekształcić każdą rozmowę w bezsensowną artykulację, a brak tylnego podwozia dyktuje niewygodne dopasowanie pasażerom, ale samolot nie został zbudowany dla przyjemności, ale dla biznesu.

• 

  Łatwość zarządzania

  Ta sama siła podnoszenia zapewnia niesamowitą obsługę samolotu. Minimalna prędkość, z jaką pilot zachowuje zdolność do sterowania dwupłatowcem, wynosi tylko 40 km / h. Światowej sławy Cessna staje się nie do opanowania już przy prędkości 80 km / h. Ta jakość sprawia, że ​​An-2 jest między innymi idealnym symulatorem dla początkujących pilotów: aby przerwać tę maszynę, naprawdę musisz spróbować.

• 

  Wiszące w jednym miejscu

  Opracowana mechanizacja skrzydeł pozwala An-2 wykonywać akrobacje całkowicie niemożliwe dla innych samolotów. Dwupłatowiec może zawisnąć nad ziemią z wystarczającym wiatrem. I nie mówimy o jakichś dzikich wskaźnikach. Nie, aby zamienić się w analogowy helikopter, An-2 wymaga tylko wiatru o prędkości 30 km / h..

• 

  Ogon z powrotem

  Odrzucone panele zamontowane na przednich krawędziach skrzydeł nazywane są listwami. Ten sam stojak na tylnych krawędziach - to klapy. Na zwykłym samolocie wszystko jest dokładnie takie, ale An-2 jest wyposażony w klapy wzdłuż całej długości tylnej krawędzi dolnego skrzydła i wzdłuż całej długości przedniej krawędzi górnego skrzydła. Jeśli zwolnisz je wszystkie, znacznie zwiększy to siłę nośną dwupłatowca. Pozwala to An-2, z tym samym 30-40 km / h wiatru przedniego i silnikiem pracującym z maksymalną mocą, na ogon do przodu. Ta sztuczka nie może powtórzyć żadnego innego samolotu..