Tygrysia murena, najbardziej niebezpieczny mieszkaniec Oceanu Atlantyckiego

Nawet wśród niesławnych węgorzy moray te uzębione drapieżniki są jednymi z najbardziej niebezpiecznych i groźnych do obejrzenia. Mówimy o morenach szablastozębnych (łac. Enchelycore anatina) żyjących we wschodniej części obiektów geograficznych: w pobliżu Kanaryjskich i Azorskich, w pobliżu Świętej Heleny i u wybrzeży Malediwów. Te ukryte i powolne drapieżniki oceaniczne ukrywają się w wąskich szczelinach skał i raf koralowych na głębokość 60 metrów, spędzając tam całą lekką część dnia..

Idąc, prowadzą go z boku na bok, szukając przechodzącej ofiary, a o zmroku opuszczają schronisko, by polować. Ze względu na szerokie czarne pasy porozrzucane na żółtym tułowiu, murena szablastozębna była nazywana „mureną tygrysią”. Podobnie jak imię, bardzo dokładnie opisuje swój charakter i wygląd: ten bezwzględny drapieżnik, dorastający do 120 cm długości, jest uzbrojony w dwa rzędy ostrych, ostrych jak brzytwa i przezroczystych, jak szkło, zęby.

Większość z nich, długa i wąska, o wysokości ponad 2,5 cm, na przemian z krótką i szeroką. Podobnie jak inne węgorze mureny, mureny szablastozębne mają dwie pary szczęk naraz. Czekając na zdobycz w wąskich norach, nie mogą otworzyć szeroko ust i złapać ofiary wodą. Muszą wypchnąć drugą, ukrytą głęboko w gardle, szczękę, która wciąga zdobycz do przełyku. Pomimo przezroczystości zęby mureny tygrysiej są bardzo mocne, zdolne do łatwego rozłupania skorupy w rakach i krabach. Czystsze krewetki, żyjące spokojnie w symbiozie ze swoimi niebezpiecznymi sąsiadami, pomagają morayenowi utrzymać czyste kryształowe zęby..