Rola cebuli mongolskiej w procesie historycznym
Przez stulecia moc państwa mierzono ogniem i mieczem, z ich pomocą rozszerzano imperia, potwierdzano wyższość. Jednak to, co powiedziano o państwie mongolskim od czasów Czyngis-chana, nie do końca pasuje. Ten koczowniczy lud podbił ich moc za pomocą łuku. Zakrzywiona drewniana część i rozciągnięty sznurek w połączeniu z szybką kawalerią dawały przewagę mongolskim żołnierzom, „przyznając” im coraz większą zdobycz terytoriów. Dzięki łukowi i specjalnej taktyce imperium mongolskie szybko się rozwijało niemal bez przeszkód przez wiele dziesięcioleci..
Mongol Special Tactics
Wiele źródeł pisanych mówi o ruchu wojowników mongolskich podczas bitew. Odnotowuje się szybkość, z jaką koczownicy, znakomicie kontrolujący konie, zmienione kierunki ruchu, często demonstrujące zwodniczy odwrót. W tym przypadku zawodnicy nieustannie strzelali strzałami, dostarczając dokładne i śmiertelne ciosy we wszystkich kierunkach. Po manewrach wyczerpujących wroga oddziały mongolskie rozpoczęły zwycięską ofensywę..
Historycy twierdzą, że to właśnie taktyka zwodniczego wycofania, zmiażdżenie oddziałów w kilka oddziałów i umiejętność zasadzki odegrały główną rolę w pokonaniu armii wroga..
Promienne innowacje
Stepowi wojownicy wiedzieli nawet przed Mongołami o złożonej konstrukcji łuku. Jednak wschodni koczownicy wprowadzili takie zmiany w swojej broni, że osiągnęli maksymalne celowanie i szybkość ostrzału. Ich krótkie, elastyczne produkty wojskowe pozwoliły na silne naprężenie sznurka, dając strzałce więcej energii. Za minutę mongolscy łucznicy wykonali do 12-15 strzałów na minutę. Strzelnica została zwiększona: do 180-200 metrów.
Grad strzał, dokładność i szybkość uderzania celów trafiały w ręce bezlitosnych zdobywców, niosąc groźbę zniszczenia i śmierci miastom i stanom stojącym na ich drodze.
Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij, aby udostępnić znajomym.!