Kim naprawdę byli prawdziwi czarownicy i czarownicy

Prawie wszystko, co wiesz o czarownicach, jest nieprawdziwe. Nie noszą spiczastych kapeluszy, nie warzą eliksirów w ogromnych kotłach, a ich nos jest w porządku. To tylko niektóre z wielu absurdalnych rzeczy rozpowszechnianych przez popularne media na temat czarownic i czarów. Tak naprawdę byli.

Czarownice są teraz. W 1954 roku Anglik Gerald Gardner przedstawił publiczność publiczności, Wicca. Zasadniczo Wiccan są zmodernizowanym kultem czarownic: czczą rogatego boga i trójjedną boginię.
Wbrew powszechnemu przekonaniu, czary mają niewiele wspólnego z satanizmem. Korzenie czarownic i czarowników sięgają daleko w przeszłość i wpływają na pogańskie wierzenia, gdzie koncepcja Szatana zasadniczo nie istniała.
Nie wszystkie czarownice są złe. Średniowiecze dzieliło czarowników zajmujących się białą i czarną magią. Jednak ci i inni z przyjemnością spalili na stosie Inkwizycję.
Ludzie w indyjskim stanie Assam są nadal znani jako prawdziwe praktyki czarnej magii. Uważa się, że wybrani mistrzowie potrafią zamienić ludzi w zwierzęta.
W średniowieczu wiele niewinnych kobiet zginęło w europejskich ogniskach. Czarownica może winić każdego - z zazdrości, oszustwa lub niezadowolenia. Ta praktyka sprawiła, że populacja krajów europejskich znalazła się w złej sytuacji: po prostu nikt nie urodził dzieci..
Ale jeszcze więcej kobiet zginęło w lochach izb tortur. Dziewczyny ze wszystkich klas były prześladowane. Bycie położną oznaczało narażenie nie tylko życia, ale także życia bliskich.
Był nawet specjalny przewodnik do identyfikacji czarnej magii. Opus Malleus Maleficarum, młot czarownic, uczył łowców czarownic o subtelnościach zawodu: gdzie zgolić włosy kobiety, zobaczyć znak szatana, jak unikać zaklęć, a nawet wyłączyć diabła.
Ich czarownice były nie tylko w Europie. Indie wychowały swoich wyznawców czarnej magii, zwanej Daayani, co oznacza kobietę o nadprzyrodzonych mocach. W XV wieku kult Daayani rozkwitł w wielu stanach indyjskich.