Broń zwycięstwa Katiuszy

Istnieje wiele wersji pochodzenia legendarnej nazwy moździerza odrzutowego. Przed wojną piosenka Katiusza Blantera była bardzo popularna, a jedna z pierwszych salw (bateria kapitana Flerova) została wykonana ze stromego urwiska. Według innej wersji (najprawdopodobniej najbardziej wiarygodnej), przydomek „Katiusza” przeniósł się do instalacji z bombowców SB; otrzymali także swoją małą nazwę w trakcie hiszpańskiej wojny domowej. Ale nie ma żadnych rozbieżności w ocenie roli tego reaktywnego moździerza mobilnego w ogóle podczas wojny: „Katiusza” jest bronią zwycięzców. 

• 

  Pociski

  W ciągu roku, od 1937 do 1938 r., Wyrzutnie rakiet RS-82 zostały opracowane w RNII, a następnie oddane do użytku. Potężne pociski zostały zamontowane na myśliwcach I-16: doskonale pokazały się w Khalkhin Gol. Dowództwo Armii Czerwonej myślało o kolejnym użyciu RS-82, a wszyscy ci specjaliści RNII otrzymali rozkaz wymyślenia nowego projektu..

• 

  BM-13

  Do zimy 1941 roku inżynierowie Guay, Galkovsky, Pavlenko i Popov stworzyli unikalną wyrzutnię dla nowego typu pocisku (RS-132) i zamontowali go z tyłu ciężarówki. Już w marcu tego samego roku miały miejsce udane testy naziemne BM-13 (pojazd bojowy z pociskami kalibru 132 mm). Instalacja zamontowana na ZIS-6 została oddana do użytku 21 czerwca 1941 roku: datę można uznać za urodziny legendarnej Katiuszy.

• 

  Pierwszy atak

  Historia zapamiętała zarówno pierwszą salwę, jak i dowódcę pierwszej baterii Katyush. 3 sierpnia 1941 r. Na froncie Leningradu starszy porucznik Degtyarev pokazał Niemcom, czym naprawdę jest „cudowna broń”. Żadna amunicja Fausta i obok niej nie stały z takim osiągnięciem sowieckiej myśli inżynierskiej.

• 

  Zabójcy z napędem na wszystkie koła

  Z wielu powodów ZIS-6 nie mógł pozostać głównym podwoziem zaprawy przez długi czas. Pomagały nam brytyjskie i amerykańskie dostawy w ramach Lend-Lease: od 1942 r. Na podwoziu z napędem na cztery koła zainstalowano moździerz montowany na rakietach, z których najbardziej znanym był Studebaker US6. W czasie wojny Związek Radziecki uruchomił ponad dziesięć tysięcy pojazdów bojowych artylerii rakietowej..

• 

  Modyfikacje „Katiusza”

  W latach wojny dokonano licznych modyfikacji zarówno wyrzutni rakiet, jak i ich amunicji. Na przykład model BM-13-CH miał spiralne prowadnice, które dały ruch obrotowy pocisku, co znacznie zwiększyło jego dokładność. Wystrzelone pociski BM-8-48 o kalibrze 82 mm i 48 przewodnikami, a BM-31-12 nadal zawstydzały wroga gigantami 310 mm.

• 

  Plusy

  Główną zaletą wyrzutni rakietowych była duża liczba pocisków, które wystrzelono w jednej salwie. Jeśli kilka maszyn działało jednocześnie na jednym kwadracie, efekt destrukcyjny wzrósł z powodu zakłóceń fal uderzeniowych. Katyuszowie odznaczali się wyjątkowo prostą konstrukcją, a widoki tej instalacji były również proste. Ponadto BM-13 wystrzelił salwę w zaledwie 10 sekund i po prostu opuścił linię ognia, unikając w ten sposób uderzenia odwetowego..

• 

  Wady

  Oczywiście każda moneta ma dwie strony. „Katiusza” cierpiała na duże rozproszenie pocisków i niską dokładność ostrzału. Skuteczność przeciwko pojazdom opancerzonym i poważnym fortyfikacjom była dość mała, podobnie jak zasięg ostrzału. Podczas marszu „Katiusze” często przewracali się z powodu wysokiego środka ciężkości, a dym został zdemaskowany podczas strzelania..