Zbieracz siarki to najtrudniejszy zawód na świecie.

Wulkan na wyspie Jawa Kava Ijen przyciąga turystów tym, że wewnątrz krateru znajduje się największe na świecie kwaśne jezioro o niesamowicie turkusowym kolorze w ciągu dnia i niebieskawym blasku w nocy. Ale jeśli dla niektórych jest to krajobraz pocztówkowy, to dla mieszkańców jest to ciężka praca. Biorąc dwa kosze, schodzą do cuchnącego jeziora, otoczonego trującymi gazami, aby zebrać kępy czystej siarki, która gromadzi się na jej brzegach..
Ścieżka do jeziora biegnie przez lasy i martwe zbocza górskie. Trasa o długości około 300 metrów jest dość stroma, a większość z nich to odcinki prawie pionowe. Na takiej drodze zbieracze siarki wytwarzają od dwóch do trzech piechurów dziennie, przenosząc od 70 do 80 kg na raz. Podnosząc siarkę w górę, ponownie schodzą do 3 kilometrów w dół, a następnie około 1,5 km. do stacji wagowej. Po wykonaniu tej czynności kolektory wracają po nową partię..

Pracownicy zawsze mają co najmniej 70 kg na ramionach. ładunek

Przy takich obciążeniach wszyscy pracownicy muszą być fizycznie przygotowani i nie mieć złych nawyków. Jednak większość z nich pali niestrudzenie. Robią to po to, by zostać uratowanym, w znany im sposób, z toksycznych oparów. Według nich palenie daje im siłę.

Na dnie krateru zbieracze siarki utworzyli mały obóz namiotowy, w którym mieszkają przez pewien czas, podczas gdy w tym miejscu pracują. Gdy tylko siarka wybuchnie w innym miejscu, zbliżają się do niej. Jest tutaj kilka takich „depozytów”. Są one wyposażone w rury, z których płynie stopiona siarka. Kiedy ochładza się i twardnieje, pracownicy zaczynają go zbierać..

Siarka jest zbierana w dwóch koszach połączonych bambusowym prętem. Respiratory i maski gazowe są bardzo rzadkie, niewiele z nich miało szczęście doświadczyć wszystkich zalet. Uciekając od toksycznych oparów, kolekcjonerzy wymyślili własne środki ochrony. Jest to zwykły kawałek nasączonej bawełnianej tkaniny. Ściskają je zębami i oddychają przez nie lub po prostu owijają część twarzy szmatką..

Ze środków ochrony - tylko mokra szmatka w zębach i paczka papierosów

Prawie wszyscy mężczyźni zajmujący się wydobyciem, a zazwyczaj jest to od 200 do 300 osób, wyglądają na 10-15 lat starsi niż ich wiek. Średnia żywotność kolektorów rzadko przekracza 40 lat. Ci, którzy zdołają pokonać granicę w ciągu 45 lat, uważani są za długowiecznych.

Wszyscy oni dobrowolnie schodzą do tego „piekła” i pracują dla siebie. Dorastającą pracę szacuje się na niską, ale dla nich jest to jedyny sposób, aby nakarmić siebie i swoją rodzinę. Niosąc na ramionach dwa kosze z siarką o wadze 80 kg każdy, kolekcjonerzy siarki zarabiają 6-8 dolarów dziennie.