Podstawowy sport skokowy na skraju

Według kronik historycznych już w XV i XVI wieku ludzie poważnie myśleli o tym, jak latać bez skrzydeł. Następnie entuzjastów kierowało tylko pragnienie, by czuć się jak ptak i czuć swobodny lot. Kiedy wreszcie stało się to możliwe i spadochroniarz przeszedł przez wszystkie podstawowe etapy ewolucji, niektórzy miłośnicy „latania” zaczęli coraz bardziej patrzeć w stronę nieruchomych przedmiotów. Czy w pogoni za nowymi doznaniami, czy za porcję adrenaliny, ale byli tacy, którzy zmienili samolot na obiekty stacjonarne, inicjując najbardziej niebezpieczny sport.

Jak to się wszystko zaczęło

Pierwsze zejście ze spadochronu z nieruchomego obiektu zostało dokonane przez fizyka i wynalazcę Louisa Sebastiena Lenormanda w 1783 roku, skacząc z wieży Obserwatorium Montpellier. Uważał ryzyko za w pełni uzasadnione i uważał spadochron wyłącznie za środek, który może pomóc ludziom opuścić płonący budynek. Jednak Carl Beenish został oficjalnie zarejestrowany jako założyciel BASE jumpingu. W 1978 roku zainstalował kilka kamer na skale El-Capitan i nakręcił skoki swoich przyjaciół, podczas gdy on nie skakał. Skoczkowie po raz pierwszy zastosowali spadochron typu skrzydłowego i technikę śledzenia swobodnego spadania - od tego momentu rozpoczęła się historia skoków bazowych..

B.A.S.E

Akronim BASE wymyślił również Benish, łącząc początkowe litery 4 słów. Skrót oznacza Building - building, Antenna - antenna, Span - rozpiętość mostu, Earth - earth, to znaczy po prostu zebrał w jednym słowie główne obiekty, z których bazowe skoki.

Funkcje

Pomimo spuścizny spadochronowej Bass, dyscypliny znacznie się od siebie różnią. Główną różnicą jest to, że skoki są wykonane ze stałych obiektów. Większość z nich znajduje się poniżej wysokości, z której następuje przepięcie lub na minimalnym akceptowalnym poziomie. Dla skoczków jest ona ograniczona do 40-1000 metrów, podczas gdy skoczkowie skaczą z co najmniej 800 metrów.

Skoczkowie BASE nie boją się ani wysokiej śmiertelności, ani wysokiego ryzyka..

Na takich wysokościach (ujawnienie 15-40 metrów nad powierzchnią ziemi) wymagane są spadochrony ze specjalnymi konstrukcjami, aw przeciwieństwie do spadochroniarzy, skoczkowie mają tylko jedną kopię, ponieważ po prostu nie ma czasu na ujawnienie rezerwy. Sam lot trwa od siedmiu do kilkudziesięciu sekund, a aby ustabilizować ciało w powietrzu, skoczkowie nie używają prądów powietrznych, ponieważ rozwijają mniejszą prędkość.

Witamy w klubie

Aby dołączyć do szeregu skoczków, konieczne jest wykonanie co najmniej 150 skoków spadochronowych z samolotu i kontrolowanie spadochronu typu skrzydłowego raz lub dwa razy. Dodaj do tego nerwy ze stali, doskonały trening fizyczny i wysoką szybkość reakcji - i możesz bezpiecznie podeprzeć progi trefl w skokach i szukać mentora. Wśród nich są ci, którzy biorą i bez odpowiedniego doświadczenia i bez umiejętności. Ale tylko maniacy adrenaliny, którzy są gotowi rozstać się ze swoim życiem na chwilę lotu, decydują się na to..

W historii BASE jumpingu zginęło prawie dwustu zawodników.

Czy to legalne

Skoki bazowe ze wszystkich, których wysokość wystarczy, aby wykonać skok. I w zasadzie nie ma nic nielegalnego i tylko w niektórych krajach skoki BASE są zakazane przez prawo. Ale wiele przedmiotów nadających się do skoku jest własnością państwa lub sam skok może być utożsamiany z zakłóceniem porządku publicznego. Następnie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności administracyjnej lub karnej..

Gdzie skakać

Basers mają swoje własne miejsca kultu - mogą być zarówno obiektami sztucznymi, jak i naturalnymi. Na przykład we Francji bazownicy udają się do wąwozu Verdon, do stanu Wirginia Zachodnia - do mostu New River Gorge Bridge, a w Norwegii Mur Trolli uważany jest za główne miejsce pielgrzymek. Mekką baseballu jest Malezja. To jedyny kraj na świecie, w którym skoki BASE są oficjalnie autoryzowane. To tutaj odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata w Skokach BASE i od tego czasu regularnie odbywają się legalne zawody BASE Jumping w Malezji..