Naukowiec próbował stworzyć raj na ziemi
W 1968 r. Etnolog John Calhoun, oparty na Amerykańskim Narodowym Instytucie Zdrowia Psychicznego, rozpoczął imponujący eksperyment. Calhoun narysował analogię między społeczeństwem myszy a społeczeństwem ludzkim i opierając się na tym podobieństwie, próbował przewidzieć przyszłość całej ludzkości, dlatego naukowiec stworzył tak zwany „raj” dla białych myszy. W warunkach laboratoryjnych zbudowano kwadratową zagrodę 2x2 m. I wysokość 1,5 m., Z której badani nie mogli się wydostać. Projekt utrzymywał korzystną temperaturę, obfitość żywności i wody, materiały do budowy gniazd były stale uzupełniane. Gryzonie były pod stałym nadzorem lekarzy weterynarii, którzy monitorowali ich zdrowie. Podjęto wszelkie niezbędne środki bezpieczeństwa: wykluczono obecność drapieżników i rozprzestrzenianie się masywnych zakażeń. Zagrody były sprzątane raz w tygodniu i utrzymywane w czystości. Oznacza to, że dla myszy stworzono idealną przestrzeń podtrzymującą życie. Naukowiec opisał swój projekt jako „utopię myszy” i nazwał swój eksperyment „Wszechświat-25”. Ziarno obliczono dla 3840 myszy, będziemy biegać naprzód i zauważymy, że maksymalna wielkość populacji podczas eksperymentu osiągnęła poziom 2200 osobników, a następnie została zmniejszona tylko.
Kiedy wszystko zostało przygotowane do eksperymentu, 4 pary gryzoni zostały wprowadzone do raju myszy. Od tego momentu obliczany jest etap A - okres rozwoju. Po 55 dniach rodziny myszy zaczęły produkować potomstwo. Od momentu pojawienia się pierwszych młodych zaczęła się faza - B. Co następne 55 dni liczba gryzoni podwoiła się. Już po 315 dniach tempo rozmnażania zmniejszyło się, teraz liczba ludności pomnożona przez dwie co 145 dni - faza C. Na tym etapie w piórze było znacznie mniej miejsca, a liczba myszy przekroczyła 600 jednostek. Udało im się stworzyć własną hierarchię i pewne życie społeczne..
1) Pojawiła się kasta „wyrzutków”, która składała się głównie z młodych ludzi, zostali wypchnięci w środek czołgu i stali się ofiarami agresji. Było to spowodowane faktem, że w idealnych warunkach pióra myszy żyły długo, a starzejące się pokolenia nie zrobiły miejsca w niszy społecznej dla młodych ludzi. Dlatego agresja była skierowana głównie do młodych gryzoni. Można było je rozpoznać po ugryzionych ogonach i podartej wełnie. Po wygnaniu mężczyźni załamali się psychicznie i nie chcieli chronić swoich ciężarnych samic..
2) Samice stały się bardziej agresywne, ponieważ same musiały chronić swoje potomstwo. Później ich agresja rozprzestrzeniła się na młode, które zabili i przenieśli do górnego gniazda, stając się pustelnikiem i odmawiając rozmnażania.
W rezultacie wskaźnik urodzeń spadł, a wskaźnik umieralności młodych osiągnął wysokie wyniki. Etap D wszedł w fazę - śmierć mysiego raju. Na tym etapie nowa kategoria myszy - „piękna”.
3) „Piękne” - zwane myszami, które nie charakteryzowały się typem zachowania. Nie wdawali się w walkę o kobietę i terytorium, nie wykazywali chęci rozmnażania się. Po prostu jedli, pili, spali i sprzątali swoje futro.
Następnie „piękne” i samotne kobiety stały się większością. Średnia długość życia myszy wynosiła 776 dni, czyli 200 dni dłużej niż limit wieku reprodukcyjnego. Liczba ciąż w ostatniej fazie raju dla myszy wynosiła zero. Zachowanie dewiacyjne wywołało homoseksualizm u myszy. Również w społeczeństwie myszy, pomimo obfitości pożywienia, rozkwitł kanibalizm. Ludność wymarła i w 1780. dniu doświadczenia zmarł ostatni mieszkaniec „raju dla myszy”. Społeczeństwo myszy uległo samozniszczeniu. Niebo zamieniło się w piekło.
Eksperyment nosił nazwę „Universe-25”, ponieważ 25-ta (ostatnia) próba stworzenia raju dla myszy, której efekt był podobny do poprzedniego.
W ten sposób, korzystając z przykładu społeczeństwa myszy, naukowiec był w stanie śledzić zachowanie „społeczeństwa” w warunkach pełnego i bezproblemowego życia. Identyfikacja bezpośredniego połączenia z ludźmi nie jest trudna. Oto przykład lumpenów, samotnych matek, przemocy domowej, nieuzasadnionej agresji, leniwych obywateli, sodomii i przetrwania społecznego.
