We wszechświecie nie ma czasu
Naukowcy z Bistra Research Center w Ptyu w Słowenii wysunęli teorię, że newtonowska idea czasu jako miara absolutna, która porusza się sama, i że czas jest czwartym istniejącym wymiarem, jest błędna. Zaproponowali zastąpienie tych pojęć czasu nowym spojrzeniem, które lepiej odnosi się do świata fizycznego: czas jest tylko numerologicznym porządkiem zmian fizycznych..
Ten punkt widzenia nie oznacza, że czas nie istnieje, ale raczej, że czas jest bardziej związany z przestrzenią niż z ideą czasu absolutnego. Innymi słowy, jeśli koncepcja czterowymiarowej czasoprzestrzeni implikuje istnienie trzech wymiarów przestrzennych i jednego wymiaru czasu, to nowy paradygmat mówi, że bardziej poprawne jest reprezentowanie czasoprzestrzeni jako czterech wymiarów przestrzeni rzeczywistej. Co oznacza, że wszechświat jest z natury „ponadczasowy”.
W dwóch ostatnich publikacjach w Esejach fizyki Amrit Sörley, David Fiskaletti i Dusan Klinar wyjaśniają, że jesteśmy przyzwyczajeni do rozważania czasu jako absolutnej ilości, która odgrywa rolę zmiennej niezależnej (czas t jest często wykreślany na osi X wykresów, które pokazują ). Ale jak zauważają, nigdy nie mierzymy wartości t. Zmierzamy częstotliwość i szybkość zmiany obiektu. Ale sama w sobie jest wartością matematyczną i nie ma fizycznej egzystencji..
„Przestrzeń Minkowskiego nie jest trójwymiarowa + czas, jest czterowymiarowa”, piszą naukowcy w swoim artykule. „Punkt widzenia, który uważa czas za fizyczny byt, w którym zachodzą zmiany materialne, zastępuje się tutaj wygodniejszym punktem widzenia, w którym czas jest tylko numerologicznym porządkiem zmian materialnych. Ten punkt widzenia jest lepiej skoordynowany ze światem fizycznym i lepiej wyjaśnia natychmiastowe zjawiska fizyczne: grawitacja , interakcja elektrostatyczna i wiele innych ”.
„Pomysł, że czas jest czwartym wymiarem przestrzeni, nie przyniósł znaczącego postępu w fizyce i, ściśle mówiąc, przeczy formalizmowi specjalnej teorii względności”, mówią. „Teraz opracowujemy trójwymiarowy paradygmat przestrzeni kwantowej oparty na pracach Maxa Plancka. Najwyraźniej wszechświat jest trójwymiarowy od poziomu makro do poziomu mikro w objętości Plancka, który jest trójwymiarowy. W tej trójwymiarowej przestrzeni nie ma„ skrócenia ”, nie ma „To, co naprawdę istnieje, to szybkość zmian materialnych w relatywistycznym znaczeniu Einsteina”..
Naukowcy przedstawiają przykład tej koncepcji czasu: wyobraź sobie foton, który porusza się między dwoma punktami w przestrzeni. Odległość między tymi dwoma punktami składa się z odległości Plancka, z których każda jest najmniejszą odległością, jaką może pokonać foton (podstawową jednostką tego ruchu jest czas Plancka). Kiedy foton przechodzi przez odległość Plancka, porusza się wyłącznie w przestrzeni, ale nie w czasie absolutnym, wyjaśniają naukowcy. Foton może być przedstawiony jako przemieszczający się z punktu 1 do punktu 2, a jego pozycja w punkcie 1 „poprzedza” jego pozycję w punkcie 2 w tym sensie, że liczba 1 poprzedza liczbę 2 w kolejności numerologicznej. Kolejność numerologiczna nie jest równoznaczna z zamówieniem tymczasowym. Innymi słowy, liczba 1 nie istnieje przed numerem 2 w czasie, ale tylko w kolejności numerologicznej..
