10 najbardziej niesamowitych i niesamowitych faktów na temat przestrzeni

1. Masa Słońca wynosi 99,86% masy całego Układu Słonecznego, pozostałe 0,14% to planety i asteroidy.

2. Pole magnetyczne Jowisza jest tak potężne, że codziennie wzbogaca pole magnetyczne naszej planety o miliardy watów.

3. Największy basen Układu Słonecznego, powstały w wyniku zderzenia z obiektem kosmicznym, znajduje się na Merkurym. To „Caloris” (Caloris Basin), którego średnica wynosi 1550 km. Kolizja była tak silna, że ​​fala uderzeniowa przetoczyła się przez planetę, drastycznie zmieniając jej wygląd..

4. Materia słoneczna wielkości główki szpilki umieszczona w atmosferze naszej planety zacznie pochłaniać tlen z niewiarygodną szybkością i w ułamku sekund zniszczy całe życie w promieniu 160 kilometrów.

5. 1 rok plutoński trwa 248 lat ziemskich. Oznacza to, że podczas gdy Pluton dokonuje tylko jednego pełnego obrotu wokół Słońca, Ziemi udaje się wykonać 248.

6. Jeszcze bardziej interesująca jest sytuacja z Wenus, 1 dzień, w którym trwa 243 dni na Ziemi, a rok to tylko 225 dni.

7. Mars Olympus Olympus (Olympus Mons) jest największym w Układzie Słonecznym. Jego długość wynosi ponad 600 km, a jego wysokość wynosi 27 km, podczas gdy wysokość najwyższego punktu na naszej planecie, szczyt Mount Everest, sięga tylko 8,5 km.

8. Eksplozji (błysku) supernowej towarzyszy uwolnienie ogromnej ilości energii. W pierwszych 10 sekundach zdetonowana supernowa produkuje więcej energii niż Słońce w ciągu 10 miliardów lat, aw krótkim czasie wytwarza więcej energii niż wszystkie obiekty w galaktyce razem (z wyłączeniem innych gwiazd supernowych)..
Jasność takich gwiazd z łatwością przyćmiewa jasność galaktyk, w których błysnęły..

9. Małe gwiazdy neutronowe, których średnica nie przekracza 10 km, ważą jak Słońce (pamiętaj o fakcie # 1). Grawitacja na tych obiektach astronomicznych jest niezwykle wysoka i jeśli hipotetycznie ląduje na niej astronauta, jego masa ciała wzrośnie o około milion ton..

10. 5 lutego 1843 roku astronomowie odkryli kometę o nazwie „Wielka” (kometa marcowa, C / 1843 D1 i 1843 I). Lecąc blisko Ziemi w marcu tego samego roku, „skręcił” niebo na dworze ogonem, którego długość osiągnęła 800 milionów kilometrów..
Ogon Ziemian sięgający po „Wielką Kometę” obserwowano przez ponad miesiąc, aż 19 kwietnia 1983 r. Całkowicie zniknął z nieba.