Strona główna » Kino » Straszne bajki ZSRR. Część 2

    Straszne bajki ZSRR. Część 2

    Prawdopodobnie kreskówki powinny uczyć dobrze i być stworzone dla dzieci. Zwykle uważa się to za dorosłych. I uzyskaj dysonans poznawczy z taśm, których dzieci absolutnie nie można pokazać. Przynajmniej dopóki nie zdobędą silnej psychiki i przynajmniej pewnego doświadczenia życiowego.

    „Wingless goose”

    Wszystko jest przerażające: rysunek pod rockowym rysunkiem, ciągły szelest i szelest, północny śpiew gardła. Historia nie świeci pozytywnie. Gąsiątko bez skrzydeł spadło pod ziemię (czytaj - do piekła). Ogólnie, dzięki folklorowi Czukockiemu. Wszystko się podoba!

    „Dialog. Kret i jajko”

    Jeśli nie jesteś absolwentem Wydziału Filozofii, nie śpij z Kantem i Nietzschem pod poduszką, a następnie przejdź obok. To opowieść o ślepym pieprzu i filozolu z kurczaka w jajku. Okazuje się, że zwierzę komunikuje się z embrionem. Przez 5 minut odbywa się dialog o słabości rzeczy. Najważniejsze, po obejrzeniu miotły, wydalam myśli depresyjne.

    „Kele”

    Ponownie folklor Czukocki. Prawdopodobnie dla ludów północnych takie historie są normą. Lokalny wilkołak porwał dwie dziewczyny do jedzenia (całkiem normalna sytuacja). Jednak dzieci uciekają i podczas biegu wymyślają różne sposoby zabicia potwora. Monochromatyczna animacja i muzyka ludowa nie dodają pozytywności. Powstaje tylko jedno pytanie: która z postaci jest prawdziwym potworem?

    „Niedźwiedź”

    Krótki opis można sprowadzić do wyrażenia „przerażający surrealizm na tle zakazanych substancji”. W rzeczywistości w kreskówce koszmar, który śni niedźwiedź. Nie ma fabuły. Na taśmie jest tylko wiele zwierząt, które mają ból głowy w ciężkiej postaci..

    „Potets”

    Kreskówka ukazała się rok po upadku ZSRR, ale została zrobiona przez naród radziecki, więc całkiem rozsądnie wpada w tę selekcję. Wiersz samego Aleksandra Wwiedienskiego jest niesamowity. Teraz wyobraź sobie trójkę dzieci z twarzami dorosłych mężczyzn, którzy biegają po chacie z pytaniem „Ojcze, kim jest ten ojciec?”. Na tle muzyki psychodelicznej gra się tak, że trzeba natychmiast wyjść na świeże powietrze i zacząć cieszyć się życiem drastycznie..

    To nie cała groza sowieckiej przeszłości. Były też „Wiatr”, „Fru”, „Kontakt” i wiele innych. Musisz je oglądać z silną pewnością siebie w swojej własnej psychice. Najlepszym miejscem na rozpoczęcie jest rozgrzewka z kreskówek Harry Bardin (są to dobre surrealistyczne fantazje z dzieciństwa).

    Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się z przyjaciółmi - zrób repost!