Wielbiciel Boskiego Prawa Ludwik XIV

Pogoń za chwałą była prowadzona nie tylko przez wojny i podboje, ale także przez sferę dyplomatyczną. Na samym początku panowania Ludwik poruszył kwestię supremacji między ambasadorami Hiszpanii i Francji w Londynie, co doprowadziło do zamieszania na ulicach miasta, podczas którego Francuzi, pomimo pomocy niektórych oficerów i żołnierzy, aby ich chronić, zostali poważnie pobici.

Hiszpański król Filip IV został zmuszony do przeprosin za tę zniewagę i musiał przyznać pierwszeństwo we wszystkich sądach francuskim przedstawicielom dyplomatycznym. Komentarz Ludwika po tym „zwycięstwie” brzmiał: „i nie wiem, czy coś bardziej chwalebnego wydarzyło się od początku monarchii ... to był dla mnie długi i trwały temat radości ...”.

Wielokrotnie we wspomnieniach Ludwika wielką wagę przywiązuje się do wielkości i siły panowania, wywyższenia króla nad wszystkimi innymi, „elewacji, która stanowi główne piękno miejsca, które zajmujemy”.

Królowie byli nie tylko władcami absolutnymi, ale także „naturalnie mieli pełną i swobodną dyspozycję wszystkich dóbr należących zarówno do duchowych, jak i świeckich posiadłości”. Jakikolwiek bunt przeciwko księciu, bez względu na to, jak bardzo był zły, Louis uważał za nieskończenie zbrodniczego..

Tylko Bóg jest sędzią królów; inni członkowie społeczeństwa pełnią tylko jedną funkcję: wypełniają rozkazy dane im przez głowę. Boskie prawo królów nie mogło być wyrażone bardziej żywo, bardziej zdecydowanie niż jego najpotężniejszy zwolennik..

Przekonany o swoim boskim celu i misji Ludwik XIV nie będzie krytykować ani sprzeciwiać się swoim sługom lub sojusznikom. Po prostu poda im instrukcje, których mieli przestrzegać..

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij, aby udostępnić znajomym.!