Strona główna » Historia » Początki wojen Aleksandra Wielkiego

    Początki wojen Aleksandra Wielkiego

    Podboje Aleksandra Wielkiego stanowią punkt zwrotny między światem greckich miast-państw a tak zwanym światem hellenistycznym, królestwami wschodnimi, gdzie następcy Aleksandra stosowali połysk greckiej kultury i rządu do świata barbarzyńców. Te starożytne terytoria Bliskiego Wschodu zawsze były polem bitwy między cywilizacjami wschodnimi i zachodnimi i pozostaną daleko poza chronologicznymi granicami starożytnego świata..

    Zachodnie kontakty z Bliskim Wschodem rozpoczęły się w epoce brązu, w Azji Mniejszej Hetytów, w dolinie Oronta w Syrii iw delcie Nilu w Egipcie. Imponujące murale i inne artefakty prehistorycznych cywilizacji Morza Egejskiego przedstawiają przyjazne i wrogie kontakty między obcokrajowcami a mykeńsko-minojskimi „Grekami”.

    Nawet po upadku Troi historyk Herodot uznał pierwszą wielką walkę między Wschodem a Zachodem, a po upadku cywilizacji epoki brązu - w okolicznościach, które nadal nie są jasne - nowe fale greckich migrantów popędziły do ​​wybrzeży Azji Mniejszej. Stamtąd rozprzestrzenili się na wybrzeże Morza Czarnego i Lewant. Jednak do VI wieku pne osady greckie w Azji Mniejszej stały się podporządkowane Lidyjczykom. To królestwo zjednoczyło się z Medami, rządzonymi przez Persów z Ecbatana (współczesny Hamadan), dopóki nie zostali obaleni przez Cyrusa Wielkiego.

    Krezus, którego imię jest synonimem bajecznego bogactwa, był ostatnim władcą lidyjskim, aw 548-547 rpne podniósł armię przeciwko rządom perskim, wprowadzonym w błąd przez greckie wyrocznie, myśląc, że zdobędzie wielkie imperium. Po niezdecydowanej bitwie pod Galis wojska lidyjskie zostały pokonane..

    Cyrus poprowadził swoich Persów do murów stolicy Lydii Sardam, pojmali ich i zabili Krezusa na śmierć. Grecy byli tym bardzo zszokowani, ale nie przywiązywali szczególnej wagi do tego wydarzenia. Między 547 a 540 rokiem pne dowódcy armii Cyrusa podporządkowali sobie przybrzeżną Azję Mniejszą, podczas gdy sam Cyrus zwrócił uwagę na Elamitów i Babilończyków. Pod koniec VI wieku pne Achemenidowie rządzili imperium rozciągającym się od Indusu do Morza Egejskiego i od Samarkandy do Nilu. Tak więc tytuł „Króla Królów” nie był pustą przechwałką.

    Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij, aby udostępnić znajomym.!