Wyceluj w kolano

„Shot through the knee” to mem, który stał się powszechny wśród fanów jednej słynnej gry wideo opartej na skandynawskich motywach, dziś prawie wszyscy gracze to wiedzą..
Faktem jest, że zgodnie z fabułą gry wszyscy strażnicy miejscy, zbliżając się do głównego bohatera, systematycznie wymawiają tę samą uwagę. W wersji rosyjskiej brzmi to tak: „Dawno temu droga przygody doprowadziła mnie ... A potem zostałem postrzelony w kolano”.
Mówimy o przemyślanym, starożytnym przyjęciu bitwy.

Słynne i dobrze udokumentowane wykopaliska w miejscu bitwy pod Visby na Gotlandii, poza wybrzeżem Szwecji, dały wiele informacji o naturze ran w średniowiecznych bitwach. Wykonano badanie kryminalistyczne szkieletów, szczegółowo opisano uszkodzenia kości. Wśród ponad 1000 zwłok większość ma poważne obrażenia kończyn. Ponad połowa ciał została zabita w głowie, ale około 70 procent z nich doznało poważnych ran w nogach. Jest oczywiste, że żołnierze najpierw zranili nogi, a to spowodowało, że upadli lub stracili równowagę, w wyniku czego otworzyli się na śmiertelny cios w głowę..

Ulubioną taktyką Wikingów było zadawanie ciężkiego ciosu w głowę lub uszkodzenie nogi wroga. Klasyczny atak mieczem lub toporem: górny zwód i niższy cios, ponadto ramiona i ciało są chronione tarczą i łatwiej jest je wyposażyć niż nogi. Na podstawie analizy uszkodzeń szkieletów w grobach po bitwach możemy powiedzieć, że Wikingowie celowali zwłaszcza w kolano i kostkę, tylko dlatego, że nie była chroniona.

Wiele sag wikingów opisuje odcięcie nóg nad lub pod kolanem jednym ciosem..
W sagach jest wiele wzmianek o kopnięciach w nogi:
- Ogmund szybko obrócił miecz, rzucił go z ręki do ręki i odciął nogę Asmunda pod nim.
„Uderzyłem Torleif Kimbi i uderzyłem go w nogę poniżej kolana…”
„Kjartan odciął nogę Goodlaugu ponad kolanem, a rana wystarczyła, by spowodować śmierć”,
- Torlake uderzył go mieczem, uderzył nogę ponad kolano, odciął nogę i upadł na ziemię martwy.

Z drugiej strony, starożytni brali pod uwagę stopień ochrony - długa kolczuga mogła chronić przed średnim uderzeniem miecza, ze strzały z niezbyt silnego łuku lub z zewnątrz, ale nie z silnego ciosu włócznią lub toporem. W walce ta strefa (z biodra i poniżej) jest wyjątkowo wrażliwa. Tarcza zwykle przykrywa ciało, przede wszystkim. Rana na nodze jest zwykle nieco łatwiejsza. Parowanie niskich ciosów jest również trudniejsze niż uderzenie w ciało..