Jak zbudowano Fort Boyard?

W 1666 r. Colbert, minister finansów Francji pod dowództwem Ludwika XIV, nakazał utworzonej stoczni zbudować statki w pobliżu miasta Rochefort, które znajduje się u ujścia rzeki Charente.
Fort zbudowany na środku cieśniny wraz z bateriami przybrzeżnymi może zablokować przejście do stoczni, tworząc „barierę ogniową” przed wrogimi statkami..
Jednak legendarny inżynier fortyfikacji Sebastien Le Pretre de Vauban, któremu Ludwik XIV zaproponował, że poprowadzi budowę, odmówił, odpowiadając królowi: „Sir, łatwiej jest złapać księżyc zębami niż zbudować fortecę w takim miejscu”.
Pomysł budowy fortu powrócił na początku XIX wieku. Do czasu budowy
technologia pozwoliła już na zbudowanie takiej fortecy, a potrzeba jej utrzymania była bardzo pilna - polityka zagraniczna Napoleona I bardzo skomplikowała relacje między Francją a Wielką Brytanią.
Budowa fortu rozpoczęła się w 1801 r. Na ławicy, która istniała już w cieśninie, od której imienia pochodzi nazwa fortu.
Podczas budowy fundamentów fortu, kamienne bloki zostały zainstalowane bezpośrednio na dnie morskim. Wkrótce budowniczowie napotkali poważne trudności techniczne - kamienne bloki weszły w ziemię pod własnym ciężarem, wypaczone i rozproszone.
W rezultacie w 1809 r. Budowa twierdzy została zawieszona i wznowiona dopiero w 1837 r., Za panowania Ludwika Filipa I, kiedy stosunki z Wielką Brytanią ponownie stały się bardzo napięte.
Budowa fortu była „przedłużona” - twierdza została ukończona dopiero w 1857 roku. Ostateczny budynek okazał się imponujący - fort miał długość 68 metrów i szerokość 31 metrów, a wysokość murów sięgała 20 metrów.